Size bir gün gelip on yedi yılınızın çöp olduğunu ve çektiğiniz acıların boşa olduğunu söylüyorlar. Ne yapardınız? Kendimce en mantıklı olanı yaptım. Kapıyı çarpıp Doktorun odasından ayrıldım.
Kalkmış 6 Abin bir de ikizin var diyorlar.
Onlarda esk...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✨ Sınırı geçememeniz beni üzüyor... Çok fazla sınır koyduğumu da düşünmüyorum. Şimdi size bir soru.
✨ Haftada 2 bölüm mü uzun olacak şekilde yoksa 2 günde bir bölüm gelecek şekilde devam mı edelim?
✨ Oy ve Yorum sınırı zaten geçilmiyor. Bence haftada iki iyi gibi...
✨ Sınır geçildiği an bölümü yazıp yayınlayacağım. Hayalet okuyucu olmayın lütfen.
✨ Yeni bölüm sınırı : 50 Oy, 10 Yorum
Yazardan
Tüm aile dışarı çıkmışlardı. Yolda sürekli birbirleriyle dalga geçip duruyorlardı. Duru bu sefer sessiz kalmayı seçmişti. Ailesini izliyordu neşeyle. Demirkan Saral anında birisini aramış ve evin önüne minibüsü andıran bir araç getirtmişti. Tüm aile aynı arabadalardı o yüzden.
" Nereye gidiyoruz?" Nereye gittiklerini bile bilmeden yola koyuldukları için Duru merakla babasına baktı. Şöför koltuğunda oturan Demirkan ise dikiz aynasından kızına bakarak cevapladı sorusunu.
" Sapancaya gidiyoruz kızım. Oraya babaannen, deden ve ikizler de gelecek. Hep birlikte olalım dedik." En son böyle dediklerinde Duru kaçırılmıştı. İçini kemiren endişeye engel olamadı.
" Bu sefer bir şey olmaz değil mi baba?" Demirkan kızı ona her baba dediğinde içinde bir şeyler kıpır kıpır oluyordu. Mutlu oluyordu.
Ardından da içine hüzün çöktü. Kızı çok korkuyordu. Kızının korktuğunu gördükçe babalığına lanet etti. O adam gibi olmak istemiyordu. Mehmet Emin Zade Saral ailesinin kara lanetiydi. Kızına saplantılı bir babaydı.
Düşüncelerinden sıyrılıp kızına gülümsedi. Hazar da bir yandan ikizine güven vermek istercesine saçını okşuyordu.
" Olmaz güzel kızım. Sen nereye ben oraya bu saatten sonra. Tuvalete giderken bile benimle gideceksin." Bu dediğine kıkırdamıştı Duru.
Babasının ona bu şekilde davranması kuşkusuz en çok onu mutlu ediyordu. Ayrıca babasının sürekli onunla olması kötü bir fikir de değil gibiydi.
" Sürekli benimle olacaksan tamamım ben. Gayet de güzel bir fikir bence." Demirkan kızına tebessüm edip tekrar yola odaklandı. Itır da telefonuyla bir şeylere bakıyordu.
" Hayatım oranın ormanları çok güzel. Orman yürüyüşü de yapar mıyız? Böyle tüm sinir stresimizi atarız hem." Kısa bir an kocasına bakıp konuşmaya devam etti.
" Yani bir nevi topraklama işte. Ne dersin?" Demirkan sadece başını sallamakla yetindi. Ormanlara karşı Duru'nun ne tepki vereceğinden emin değildi.
