Ben duş almak için banyoya gittim. Tabi kıyafetlerimide alıp banyoda giyinecektim.
Duşumu aldım üzerimide giyinip odaya girdim. Karan yatağın üzerinde uyuya kalmıştı.
Yanına uzandım ona sarıldım oda bana sarıldı..
"Sen uyumuyor muydun?"
Gözü kapalı bana "cık" dedi sonra devam etti
"Seninle barıştığımız ilk gecemizde uyumayı düşünmüyorum tabikide."
"Ben de uyudun diye üzülüyordum."
Gözünü açıp bana baktı gülümseyerek ona baktım.
"Bak uyandım üzülme sen Vera'm."
Yüzü yüzüme çok yakındı ona bu kadar yakın oldukça çok heyecanlanıyordum. Gözlerim gözlerinden ayrılmış dudaklarına kayıyordu. Oda aynı şekildeydi. Bakışmalarımız dudaklarımızın birleşmesiyle son bulmuştu.
Uzun uzun öpüştükten sonra nefeslenmek için ondan ayrıldım. Burnunu burnuma değdirmişti.
"Çok güzelsin... kokun, gözlerin beni benden alıyor Vera."
O böyle söyledikçe ben utanıyordum.
"Karan Seni çok seviyorum.."
Karan bu sözüme karşılık uzunca öpüp bana
"Bende seni çok seviyorum hemde çok seviyorum."
Karan'ı hayatımın farklı bir yerine koymuştum. Benim için her zaman farklı ve özel olacaktı.
Göğsünde uyuya kaldım. Özlemiştim onunla yatmayı. Karan'la hiç bir zaman çok ileri gidemezdik. Aslında onunla çok şey yapmak istiyordum ama şimdi zamanı değildi.
Sabah gözümü Karan ile açmak çok güzeldi o uyurken ellerimi yüzünde gezdirdim yüzünün her köşesi özenerek yaratılmıştı.
Yüzümü yıkayıp sabahın ilk saatlerinde kimseler uyanmamışken bu güzel yerin tadını çıkarmak için çiftlikte dolaştım. Havası ortamı çok güzel bir yerdi. Sabah sadece kuş sesleri vardı insana huzur veren bir sakinlik vardı.
Hava aldıktan sonra kaldığımız odaya geri dönmüştüm Karan yokluğumu fark edince uyanmıştı. Hatta telaşlanmış beni aramıştı ama ben telefonu odaya bırakıp çıkmıştım.
"Nerdesin ama Vera. Aklım çıktı yavrum."
"Burdayım nereye gidebilirim ki. Hem niye bu kadar korktun."
"Yok birşey sadece odada görmeyince telaş yaptım."
Karan normalde evhamlı biri değildi niye bu kadar telaş yaptığını anlamasamda olayı fazla uzatmadım.
"Acıktım hadi kahvaltı yapalım."
"Güzelim yolda birşeyler yiyelim. Acil çıkmamız lazım."
"Ne oldu.. bişey mi oldu evdekilere."
"Yok ufak bir sıkıntı çıktı senide eve bırakmam gerekicek güvenliğin için."
"Güvenliğim için mi?.. Karan ne oluyor anlatıcakmısın?"
Karan bir yandan giyiniyor bir yandanda eşyaları topluyordu. Bana yaklaştı iki elini arasına yüzümü aldı ve..
"Korkma bir sıkıntı yok. Sadece iş ne olur ne olmaz diye güvenliğini düşünmem gerek."
Başımı sallayıp sadece "tamam" dedim..
Aslında korkmuştum çünkü Karan'ı ilk kez böyle görmüştüm.
Eşyalarımızı Cevat'a vermişti bizde hızla otelden çıkmış yola koyulmuştuk.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Babamın Borcu
Teen Fiction"Oo küçük hanım iki gündür sizin peşinizdeyiz." "Siz de kimsiniz niye peşimdesiniz ne istiyorsunuz?" " sakin küçük kız" "Kimsiniz dedim" " babanın ödeyemediği borcusun güzelim"
