"Sana son kez şans veriyorum. Ama tek bir şartla."
Karan adamın ne demek istediğini anlamıştı ve ona sert bir bakışla
"Asla olmaz Demir" Dedi.
Karan'a baktım ne olmaz.. niye olmaz ki Demir denen adam ona zaman tanımıştı işte kabul etmesi gerekiyordu itiraz etmesi değil.
Demir Karan'a baktı.
"Bence birdaha düşün istersen yoksa burdan hepinizin cesedi çıkar.."
Dedi ve bana bakıp sözüne devam etti.
"Çok sevdiğin sevgilinde size dahil olur."
Karan'a korkarak bakıyordum Demir denen pisikopat ne diyordu ki böyle.
Karan bana bakıp
"Onun kılına zarar gelirse gebertirim seni."
"Bu yüzden şartımı kabul etmek zorundasın." Diyen adama
"Asla olmaz bırak onu senin işin benimle karıştırma Vera'yı bu işin içine." Dedi Karan
Ne oluyordu ki ben ne alakaydı adamın şartı benmiydim anlamsızca bakıyordum.
"Karan ne oluyor şartını neden kabul etmiyorsun." Dedim
"Yavrum bin arabaya sen."
"Karan arabaya bin diyip durma ne oluyor şartı ne !"
Diye söylenirken Demir bana ne olduğunu açıklamaya başladı
"Şartım sensin ödemeyi yapana kadar benim misafirim olarak kalacaksın."
Gözlerimi sinirle açtım bu adam kafayı yemişti. Karan bu yüzden mi şartını kabul etmiyordu. Ama eğer kabul etmese hepimiz ölecektik.
Karan'a baktım gözümden yaşlar akıyordu. Çok zor durumdaydık Karan'ın bir seçeneği bile yoktu.
Karan başını iki yana sallayıp bana baktı Demir'in şartını kabul etmek istemiyordu ve defalarca böyle birşey yapamam diyordu.
Demir ise kararında kesindi. Silahı Karan'ın kafasına dayadı.
"Şartımı kabul etmiyeceksen son duanı et Karan bey."
O silahı Karan'a tutunca Demir'e bağırıp
"Tamam ben kabul ediyorum ne olur bırak Karan'ı." Dedim
Karan bana
"Vera'm böyle birşey olmayacak bırak vursun beni."
"Karan seni kaybedemem ben... sadece iki gün beni kurtaracağını biliyorum."
Demir'in pislik sırıtışı insanın sinirini bozuyordu.
"Oo sizi taze aşıklar.."
Dedi ve silahı Karan'ın kafasından çekip adamlarına ciddi bir bakışla beni almalarını söyledi.
İki koruma beni zorla da olsa arabaya bindirdiler.Aklım Karan'daydı onun iyi olduğunu görmeden gitmek istemiyordum.
Karan arkamdan gelsede korumalar buna izin vermedi çok korksamda bu şartlarını Karan'a zarar gelmemesi için kabul etmiştim. Ben onsuz istesemde yapamazdım hele ki gözümün önünde öldürmelerini asla istemezdim.
Karan bana seslenip
"Seni kurtarıcam sakın korkma Veram."dedi
Daha sonra Demir'in yakasına yapışıp
"senin ölümün elimden olucak lan." Dedi
Demir ise sırıtarak ve alaycı bir şekilde Karan'a
"Şu an çok korktum." Dedi
Eğer Karan'ı tanıyorsam sonunda bu adamı sağ bırakmayacaktı. Heleki bana yaptıklarından sonra..
Demir beni bindirdikleri arabaya binmişti ve yanıma arka koltuğa oturmuştu. Benim gözüm ise hala Karan'daydı. Araba hareket ettiğinde arka camdan hala daha ona bakıyoyordum.
Karan o kadar sinirlenmişti ki birde elinden birşey gelmeyince daha da öfkelenmişti. Ama biliyordum Karan beni kurtarırdı.
Sol tarafımda oturan Demir'e iğrenir gibi baktım. Suratının ortasına tükürmemek için kendimi zor tutuyordum. Tekrar önüme döndüm.
"Demek o meşhur Vera sensin."
Ne saçmalıyordu bu adam ne alaka meşhur anlamamıştım. Yinede konuşmayacaktım bu adamla tek kelime bile.
"Karan efendinin yanıp tutuştuğu güzel sensin. Karan da haklıymış bu güzelliğe kim olsa yanıp tutuşurdu."
Dedi ve elini yüzüme değdirmeye çalıştı. Bende ani bir reflexle elini iteledim. Öfkeli bakışlarla dönüp ona
"Sakın... sakın birdaha bana dokunmaya kalkışma."dedim.
"Oo çok hırçınsın ama sende.."
"Karan seni sağ bırakmayacak umarım bunun farkındasındır."
Dedim.. Bu söylediğim Demir'e komik gelmişti ki o iğrenç kahkahasını atmaya başladı.
Kaşlarımı çatıp o iğrenç suratına bakmayı bıraktım.
Beni getirecekleri yere gelmiştik. Önce korumalar indi daha sonra bizim kapılarımızı açtı korumanın biri indiğim gibi kolumdan tutup ite kaka götürmeye başladı.
"Hayvanmısın bırak kolumu acıtıyorsun. Kaçmıyoruz burdayız hem."
Dedim sinirli bir şekilde.
Demir de arkadan korumalara beni bırakması için uyardı.
"Hayvan herifler insan olun azıcık." Dedi
Tabi farkında değildi sanırım hayvanların başı ta kendisiydi çünkü.
İçeri götürdüler beni üst kata çatı katında bir odaya koydular. Bu yaşadıklarım hiç umrumda bile değildi aklım Karan'daydı çünkü.
Şu bir kaç aydır yaşadıklarım aklıma geldi ordan oraya sürükleniyordum resmen. Bunların tek suçlusu ise BABAMdı.
Onun yüzünden bu hallerdeydim başkada kimse suçlu olamazdı bu konuda.
Çantamı ve telefonumu Karan'ın arabasında unutmuştum. Şuan Karan'a o kadar ihtiyacım vardı ki . Ama o yanımda yoktu.
İnşaallah bu lanet yerden hemen kurtulurdum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Babamın Borcu
Teen Fiction"Oo küçük hanım iki gündür sizin peşinizdeyiz." "Siz de kimsiniz niye peşimdesiniz ne istiyorsunuz?" " sakin küçük kız" "Kimsiniz dedim" " babanın ödeyemediği borcusun güzelim"
