Size bir gün gelip on yedi yılınızın çöp olduğunu ve çektiğiniz acıların boşa olduğunu söylüyorlar. Ne yapardınız? Kendimce en mantıklı olanı yaptım. Kapıyı çarpıp Doktorun odasından ayrıldım.
Kalkmış 6 Abin bir de ikizin var diyorlar.
Onlarda esk...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
50.000 Okumaya ulaşmışız. Sizleri çok seviyorum🫰🏻
Yeni Bölüm Sınırı : 70 Oy 25 Yorum
Duru Saral
Alışık değildim. Onu bu şekilde görmeye asla alışık değildim. Tabuları olan, asla yüz vermeyen Dinçer şu an ağlıyordu. Hem de ne için? Ona abi dediğim için mi? Alışıyordum. Sevgiye de ilgiye de alışıyordum ama bu iyi bir şey değildi. Kalbim korkuyla kasılıyordu.
Bir gün bana sırtlarını dönerlerse eğer ayağa kalkacak gücüm olmazdı. Bu hiç iyi değildi. Güvendiğimi sanıyordum belki ama kimseye güvenmiyordum. Ben daha kendime bile güvenemiyordum. Dengesiz ruh halim de bunun en büyük kanıtıydı.
Bakışlarımı kaçırdığımda ayağa kalkmaya çalıştı. Canı yandığı için inlediğinde koşar adımlarla yanına vardım. Omzundan yatağa yatması adına bastırdım.
" Ne yapıyorsun? Kalkmaya çalışma." Yutkundu. Yeni ağlamasına rağmen gözleri hala nemliydi. Bir daha ağlayacak gibi duruyordu.
" Bana abi dedin. Şimdi de gözlerime bakarken çekiniyorsun. Pişman mı oldun Duru? Senin için abiliğe bile layık değil miyim?" Neden böyle düşünüyordu ki? Ben bunu mu hissettirmiştim ona.
" Sen benim abimsin. Utandım ve çekindim. Seninle alakalı bir durum değildi. Üzerine alınma. Tabii ki de abiliğe layıksın." Gülümsedi. Bende ona karşılık verirken gözyaşlarını sildim. Burada durmak içimi sıkıyordu. Odanın kapısı açıldığında içeri doktor girdi. Tanıdık olan o kişiyi görünce istemsizce gülümsedim.
Bana bakan doktordu bu. Sonunda ailemle de tanışacaktı. Gülümseyerek bize baktı. Ardından da Dinçere baktıktan sonra elindeki dosyayı inceledi. Annem ve babam merakla doktorun ağzından çıkacak kelimelere bakıyorlardı.
" Vücudunuzda çok fazla ezik var. Yaralarınıza pansuman yapıldı ancak bir süre ağrılarınız olacaktır. En büyük şansınız kırığınızın olmaması. Eğer olsaydı sizi de ameliyat etmemiz gerekecekti. Ağrı kesici yapmaya gelecekler yarım saat içerisinde. Bugün buradasınız ancak yarın çıkabilirsiniz." Dinçer kafasını salladıktan sonra dudağını yaladı.
" Abim? O nasıl?" Merakla doktora baktım. Baktığı dosyayı arkaya alarak başka bir dosyayı açtı.
" Abinizle ben ilgilenmiyorum ama durumu hakkında bilgi sahibiyim. Gelmeden önce sormuştum. Bildiğiniz üzere uyandı ancak yanına kimseyi almıyoruz. Bu gece dinlenecek o da. Uyutuluyor şu an. Yarın odaya alımlar başlayacak." Başımızı salladık. En azından iyiydi. Allahtan yaşıyordu.
Doktor geçmiş olsun dedikten sonra odadan çıktı. Arkasından öylece bakakalmıştım. Şu aralar sürekli karşılaşıyorduk. Görüyordum onu. Aile doktorumuz olacaktı sanırım.
