Kader Oyunu ( Gerçek Ailem)

Bölüm ³⁷ ~ Yüzleşme

Umarım yakında kavuşuruz tam anlamıyla Wattye...

Sınır yok arkadaşlar. Yazdığım vakitler gelecek artık bölüm açılana kadar. Ama siz gene de yorum atın. Beni mutlu ediyorsunuz💜

Profilimdeki yeni kitaplara bakmasını unutmayın.

Giz gerçeğim ( Bebekli kurgu)
Derin Sular ( Kardeş kurgusu)

YAZAR DAN

Demirkan Saral'ın eve geçmesinin üzerinden iki gün geçmişti. Herkes gergindi, kimse ağzını açıp da bir şey diyemiyordu. Duru sürekli olarak annesiyle ilgileniyordu. Itır Saral kocasıyla ve oğluyla ilgilenmekten bitkin duruma düşmüştü. Sesini çıkartmıyordu gene de. Poyraz ise yanınıza geleceğim dedikten sonra yanlarından ayrılmıştı. Saral ailesi şu an yıllar önce öldü sandıkları kişiyi bekliyorlardı. Kapı çaldığı vakit ayağa kalkan kişi Duru oldu. Herkesi durdurup kapıyı kendi açmak istemişti. Dış kapıyı açtığı vakit Poyraz ve Doktor bozuntusu girdi içeri. Duru istemsizce yüzünü ekşitmişti. Bu adama kanı bir türlü ısınamıyordu.

" Oğlum!" Itır Saral hızla ayağa kalkıp oğluna sarıldı. Poyraz ilk başta duraksasa da ardından o da sarılmıştı annesine.

" Sen de hoş heldin oğlum." Doktor başını eğerek selam verdiğinde Itır Saral kızının yanına gelerek başının üzerine öpücük kondurdu. Ardından da özenerek hazırladığı sofrayı gösterdi.

" Yemekler soğuyacak hadi gelin hepiniz." Bu tabloda eksik bir kişi vardı tabii ki de. Emir, dedesinin yanına gitmek zorunda kalmıştı. Kimse bilmiyordu ama o da tehdit altındaydı. İsteyerek yapmamıştı tüm bu olanları.

Herkes sofraya geçtiğinde Duru, Poyrazın yanına. Poyrazın diğer tarafına Doktor. Onun yanına Hazar, Hazarın yanında ise Demir oturuyordu. Karşı tarafta ise; Itır Saral, Bora, Anıl ve Arın oturmuştu. Baş köşeye Demirkan Saral geçmişti. Duru tabağıyla oynuyordu. Poyraz, kardeşinin çatalını eline alıp batırdığı taze fasulyeyi yemesi için ağzına uzattı. Duru şaşkınlıkla abisine bakıyordu.

" Uçak geliyor demem için yaşın geçti sanırım biraz. Hadi, elim havada kaldı." Dediğini yapıp ağzını açtığımda Poyraz gülümseyerek kardeşini yedirmiş oldu, onlara sevgiyle bakan aile üyelerinden habersiz.

" Bana neden bu kadar çabuk ısındın?" Poyraz tekrar çatalı fasulyeye batırdığı sırada kardeşinin dediği şey ile eli havada kaldı. İstemsizce yutkunduktan sonra çatalı tabağa bıraktı.

" Seninle aşık atmak için söylemiyorum bunu ama bende yalnız kaldım. Aşağılandım, dayak yedim. Anlayabiliyorum neler yaşadığını, hissettiğini." Ardından abilerine baktı. " Bu hıyarların sana nasıl davrandığını." Duru istemsizce kıkırdamıştı.

Yemeğin geri kalanı Duru ve Poyrazın konuşması ile geçti. Yemek bittikten sonra sofra toparlandı ve herkes salona geçti. Koltuklarına dizilen aile sessizdi. Poyraz kız kardeşini göğsüne yatırmıştı. Anıl içi giderek bakıyordu bu duruma.

" Artık bazı şeyleri konuşmanın vakti geldi de geçiyor bile. Emir'i arayın buraya gelsin." Demirkan Saral'ın dediğinden sonra herkes gerildi. Evet, Emir de bu ailenin bir ferdiydi ama yaptığı yanlışı kimse örtbas etmeye çalışmayacaktı.

" O çocuk bu eve giremez." Dinçerin söylediğinden sonra Demirkan Saral kaşını kaldırarak alayla baktı oğluna.

" Öyle mi oğlum?" Demirkan, Emir'e elbette kızgındı. Sadece sebebini öğrenmek istiyordu. Dinçer kırmızıya döndüğü vakit başını olumsuzca iki yana salladı. Şu an babasını anlamıyordu.