Babamın Borcu (düzenleniyor)

38. Bölüm

Telefonu kapattım. Karan 'ın odasından çıkıp odama gittim. Üzerimi değiştirip aşağıya indim etraf sesizdi. Görünüşte Karanda yoktu.

Mutfağa indim Ayşe abla yemek yapıyordu.

"Kolay gelsin Ayşe abla.."

"Sağolasın. Açmısın kızım."

"Biraz açım. Evde kimse yok sanırım kimsenin sesi çıkmıyor."

"Çıktılar onlar yavrum. Karan beni merak etmesin dedi az işi çıkmış sana söylememi istedi uyuyorsun diye uyandırmamış seni."

"Ne işi olduğunu söyledi mi peki."

"Yok söylemedi gelir birazdan merak etme sen hadi gel yemeğin hazır birşeyler ye."

Teşekkür ettim ve yemeğimi yedim. Karan'ın iki gündür bu kadar da önemli olan işleri ne olabilirdi ki.

Yemeğimi yiyip mutfaktan çıktım salona geçtim. Telefonumu alıp Karan'ı aradım.

"Alo Karan nerdesin.."

"Biraz işlerim vardı onları hallediyordum Vera."

"Ne işin var ki."

"İş işte güzelim her zaman ki işler."

"Anladım ne zaman gelirsin."

"Bir saate gelirim."

"Tamam gel seninle konuşacaklarım var."

"Bir sıkıntı mı var Veram.."

Karan benden birşeyler saklıyor gibime geliyordu.

"Gelince konuşuruz bekliyorum." Dedim ve kapattım telefonu Karan'ı beklemeye başladım.

Yarım saat sonra Karan geldi. Bir saat sonra geleceğini söylemişti. Konuşacağım şeyi merak ettiğinden çıkıp gelmişti.

Odamda bekliyordum. İçeri girdi.

"Ne oldu güzelim birşey mi oldu bir sıkıntı mı var?"

"Var mı yok mu anlayamıyorum sen söylersen anlayacağım."

Bana baktı şaşırmış gibi.

"Ben mi.. ne anlatıcam ki güzelim bir sıkıntı yok."

"Karan eminmisin."

"Eminim Veram."

"O yüzden mi gecenin bir yarısı evden çıkar oldun veya sürekli acil işlerin çıkıyor. Bi sıkıntılı duruyorsun yani nasıl desem anlamlandıramıyorum bu hareketlerini."

"Sen gece evden çıktığımı nasıl anladın."

"Yani buna mı takıldın gerçekten de Karan."

"Yok güzelim ona takılmadım tabi de. Bir sıkıntı olduğunu düşündüren şeyler bunlar mı ben zaten arada işlerimden dolayı gece çıkıyorum bunu sende biliyorsun."