36.

42.5K 1K 1.3K
                                        

Sacrifice

"Are you two hungry? I'll get you two a snacks downstairs. I'll leave you here first—"

"Kuya!" Killian immediately stopped me from standing up, panicking, as if he didn't want to be left alone with Frieza.

Bumalik ako sa pagkakaupo at natatawang tiningnan siya. Nang sulyapan ko si Frieza ay nakatigil na ito sa paglalaro, at malungkot na uling nakatingin sa kaniya. Nang mapansin ni Killian iyon ay nanlaki ang kaniyang mga mata.

Dahan-dahang binaba ni Frieza ang hawak nitong manika sa sahig.

"W-we can stop playing now, Ki—"

"S-sandwich, kuya!" Killian panicked again, stopping Frieza from leaving.

Kinagat ko ang ibabang labi, pigil na pigil ang ngiti habang nakatingin kay Killian. He looked so uncomfortable around Frieza, but he didn't want to hurt her feelings as well. And that's just so cute of him. So manly. I think he would make a very good and protective older brother impression to Frieza.

"I w-want a sandwich, kuya! And a milk. Please..."

"Alright, baby. How about my other baby Frieza?" Nilingon ko si Frieza na malaki na ulit ang ngiti.

"I want a sandwich and a milk too!" she excitedly replied while clasping her hands.

I laughed as I patted Killian's head, and messed with Frieza's hair.

"Okay, Ma'am, Sir. Your orders are two sandwich and two milks. Can you wait for five minutes for your orders to be served?"

"Hai!" Frieza replied cutely.

Killian frowned and rolled his eyes, making me chuckle. And when I looked at Frieza, she was already giggling. She looked so different from the aloof Frieza everyone knew. And I'm glad. Because she looked happy.

Tumayo ako at tinalikuran ang dalawa. Nang tingnan ko si Killian ay nakasunod ang tingin nito sa akin, natataranta.

Kinindatan ko siya kaya sinamaan niya ako ng tingin bago ako natatawang umalis.

Dumaan ako pabalik sa daang tinahak namin kanina. Pababa na sana ako kaso nahagip ng mata ko si Mommy Cristy at Mommy Francine sa may terasa.

My eyes widened when I saw Mommy Cristy kneeling in front of my real mother while crying.

"I'm so sorry, Francine..." Mom was holding Mommy Francine's hands while looking up to her. Pareho silang umiiyak dalawa, habang nakapikit ang totoo kong ina, tila hindi gustong panoorin itong nakaluhod sa harap niya.

"I know that sorry will never be enough to ask for your forgiveness on behalf of my ex-husband as well. And I will not clean my hands for what I've done because I knew that I also did him wrong. I didn't become a mother to him when he needed me the most, Francine. I'm sorry. I'm so sorry..."

"Alam mo bang... inggit na inggit ako sa 'yo?" Gumaralgal ang tinig ni Mommy. "Bakit? Dahil ikaw 'yong nando'n sa dapat na lugar ko!"

"You were there when I wanted to be a mother to him! You were there when I prayed he would come back to us! Hinayaan ko siya sa puder mo dahil alam kong hindi mo siya sasaktan! Pero ano ang ginawa mo, Cristy?! Anong ginawa ng asawa mo? Sinira niyo ang buhay ng anak ko!"

Humagulhol ng iyak si Mommy habang hinahampas at tinutulak si Mommy Cristy sa balikat, na nakapikit na tinanggap at pinagsilbihan ang galit niya.

"I'm sorry..."

"No! Your sorry will never be enough!" Mom shouted. "Gusto kong makita kayong gumapang! Gusto kong makita kayong maghirap! I want you to be convicted legally! I want you to be punished in state of law! You and your fucking husband! For being an abusive parents, and for maltreating an innocent child!"

Rainbows After the Rain (Fuck and Forget Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon