Rainbows After the Rain (Fuck and Forget Series #1)

38.

Warning: Trigger Warnings ahead. Please read at your own risk.

KAEDE

Miss

"Wala kang kwentang bata ka!"

I bit my lower lip, holding back my cry when my father's belt struck my butt.

"Ang sabi ko sa 'yo manglimos ka ng pera sa kalye! Ang sabi ko lakihan mo! Tapos eto lang ang dala mo?! Isang daan?! Pulos tagpipiso?!"

I was holding back my tears because he would get angrier if I cried.

"S-sorry po, tatay... I-iyan lang po kasi ang b-binigay nila sa akin..."

Pero ang totoo niyan ay bumili ako ng pagkain. Gutom na gutom na ako kanina kaya kumupit ako sa perang pinanglimos ko at bumili ng biscuits.

"Wala akong pakialam! Sa susunod ay damihan mo!"

"O-opo, tatay..." hikbi ko.

"Lumayas ka nga sa harap ko! Wala kang kwenta!"

Even though my body ached, I quickly stood up and ran to my younger sister's room. She was peeking through the crack in our broken door, crying.

"K-kuya..." Nanginginig siyang yumakap sa binti ko pagpasok ko sa kwarto. "T-takot po ako kay tatay..."

"Shh," I hugged her. "Hindi ka masasaktan ni tatay hangga't nasa tabi mo ako, okay?"

"P-pero..."

Kinuha ko ang dalawang biscuit na oreo sa ilalim ng aking damit at pinakita iyon sa kaniya.

"Surprised!"

Her eyes widened. Agad na kumislap ang basa niyang mga mata at pilit na inaagaw ang hawak ko.

"Oreo! Oreo!"

"Shh! Shh!" I hushed her. "Huwag kang sumigaw. Baka marinig ka ni tatay at paluin niya tayo pareho..."

Nanlaki ang mata niya at mabilis na tinakpan ang bibig. Natawa ako bago binuksan ang oreo at pinakain ang kapatid ko. Takam na takam ako habang pinapanood ito. Pero nakakain naman ako kanina... unahin ko muna siya. Mas bata siya sa akin. Mas kailangan niya ang pagkain dahil mas mabilis siyang dapuan ng sakit.

"Ano na naman ang ginawa mo sa anak ko, Kiko?! Walang hiya ka! Wala ka talagang kwenta! Puro ka lang inom! Puro ka bisyo! Habang ako ay naghihirap na maglabada sa kabilang bahay!"

Nag-aaway sila mama at papa while we were in the room. They always fight, so I've almost gotten used to it. But my little sister is always the one who suffers during times like this. To be honest, I feel sorry for both of us. At such a young age, it feels like the world has punished us with the life we were given by fate.

"K-kuya..." nanginginig na nakayakap sa akin si Veneer habang umiiyak. "Takot po ako..."

Tinakpan ko ang tenga niya. I closed my eyes, trying not to wince from the pain in my bottom. I could feel the wounds there from my dad's beating earlier. But I had to endure it because my sister needed me more right now.

"Shh, shh..." pilit ko parin itong inaalo kahit nininerbyos na rin ako. "Nandito si kuya, okay? Hindi ka iiwan ni kuya. Hindi ka masasaktan ni tatay..."

"Nandito si kuya, okay? Hindi ka iiwan ni kuya..." Pilit ko itong inaalo kahit nininerbyos na rin ako.

Nang manahimik sila mama sa labas ay medyo kumalma ako, ngunit nang marinig ko ang mga nabasag na gamit ay bigla akong napatayo sa sobrang takot. I need to make sure that my mother is safe. I can't just sit and wait.

"Dito ka lang, Ven. Pupuntahan ko lang si nanay ha?"
  
She nodded.

I left her in the room and made sure it was closed before I went out. But just as I looked, I saw dad slap mom and punch her in the stomach.
       
"Ma!" I ran to her.