44. Bölüm

10.5K 429 249
                                        

"Geçen gün konuştuğun kadın kimdi?" Dedim.

Birden dediğim şeyi duyunca duraksadı. Bana bakıp tekrar oturdu. Yüzü düştü. Bunu duymayı beklemiyordu.

Yüzüne baktım anlatmasını bekledim. Anlatmak istiyordu ama kelimeler dilinden dökülmüyordu. O sustukça dediğimi tekrarladım.

"Karan sana diyorum o kadın kimdi?"

Derince bir nefes alıp verdi.

"Vera özür dilerim.."dedi

"Ne için özür diliyorsun Karan bana olan tavırların için mi yoksa benim bilmediğim birşey için mi?"

Karan'ın anlatmasını istiyordum sıkıntısı ne bilmek istiyordum. Bir yandanda içimde kötü bir his vardı.

Karan hala daha yüzüme bakmıyordu.

"Yüzüme niye bakmıyorsun Karan."

"Vera bunu sana yaptığım için üzgünüm."

"Korkutma beni ne olduğunu anlatır mısın artık"

Söylediklerinden hiç birşey anlamıyordum sadece özür diyor ve affet diyip duruyordu. Karan'ın karşımda bu kadar kötü durması benimle konuşurken bile başını kaldıramaması anlam veremiyordum bu duruma..
Sadece kötü birşeyler olmuştu onu hissediyordum.

"Vera nasıl anlatsam bilemiyorum."

Dedi ellerini saçılarına atıp ofladı ve devam etti.

"Ben böyle olsun istemedim."

Dedi yüzüme bakıp konuşmaya devam etti.

"Seninle küs olduğumuz zaman çok sinirli çok öfkeliydim. Sana çok kızmıştım. Aşırı sarhoştum. Ben hiç birşey hatırlamıyorum sadece barda çok içtiğimi hatırlıyorum sonrası yok bende."

"Karan şimdiki konumuzla alakası ne? Kafedeki kadını sordum artık bu konuyla alakasını anlatır mısın?."

Çok üzgündü. Konunun nereye geleceğini ve aklımdakinin gerçek olmasından korkuyordum. sonrasını anlatmaya başladı.

"Sonrası yok bende Veram. Kafede gördüğün o kadın..." dedi.

Durdu sonunu getiremiyordu.

"Evet Karan o kadın!"

"Hamile olduğunu söyledi." Dedi

Birden söyleyince ben şaşkın ve olayları bir şekilde idrak etmeye çalışıyordum.

"Bundan bizene Karan hatta sanane."

"Benden olduğunu söylüyor. Ama sana yemin ederim ben böyle birşey yapmadım ne olursa olsun bu kadarını yapmam yapamam sana."

"Sen ne anlatıyorsun ne diyosun sen ağzından çıkanı kulağın duyor mu?" Dedim bağırarak

Bunların doğru olduğunu duymak bile istemiyordum. Karan yanıma gelip ellerimi tutmaya çalıştı ellerimin ona  dokunmasını bile istemiyordum. Kendimi geri çektim ondan

Babamın BorcuHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin