Karan ile Asaf gece geç saatlerde eve gelmişlerdi. Dışarıdan sesleri geliyordu penceremden baktığımda Asaf Arabadan inip Karan'ın kolluna girdi. Belliki Karan sarhoştu. Karan kolay kolay içen birisi de değildi ve benim hiç sevmediğim birşeydi.
Babam eve geceleri sarhoş gelir ve bize huzur vermezdi. Karan'la bu yola girmeden önce en hassas noktam bu diye onu uyarmıştım. Onu böyle görmek sinirlerimi iyice bozmuştu.
Aşağıya inip kapıyı açtım.
Asaf;
"Vera yardım eder misin yukarıya çıkaralım." Dedi
Dediğini yapıp yardım ettim o sırada da neden böyle olduğunu sordum.
"Ne oldu da böyle oldu. Normalde böyle içmezdi bir şey mi oldu."
Asaf;
"Korkma, bir şey olmadı. Biraz ayarını kaçırdı . Sen istersen bir kahve yapta açılsın."
Tamam dedim mutfağa geçip acı bir kahve yaptım. O sırada da Asaf Karan'ı odasına götürmüştü. Ben de kahveyi yapıp odaya girdim.
Karan yatakta zor zahmet oturuyordu kahveyi eline verdim. Çok zorlansada içmişti kahvesini.
Asaf;
"Bu Buğra denen hoca sana yani size etmediğini bırakmadı öyle mi Vera."
Arkamda duran Asaf'a dönüp baktım. Karan'ın neden böyle olduğu belli olmuştu. Yine Buğra'nın kara bulutları üzerimizde geziyordu ölmüştü ama etkisinden kurtulamamıştık ikimizde.
Asaf'a başımı sallayarak onay verdim bu konunun tekrar açılmasını istemiyordum.
Asaf;
"Anladım.. neyse abim biraz daha iyi olduğuna göre ben çıkayım oda uyusun. Hadi iyi geceler Vera."
"Sana da iyi geceler Asaf."
Dedim. Karan'a baktım uzun uzun.. olmuş bitmiş bir olay için canını bu kadar sıkması hele ki Karan gibi biri için bu çok saçmaydı.
Bence Karan da başka haller vardı. Ama dur bakalım bununda kokusu çıkardı elbet.
Karan'ın gömleği ve ayakkabılarını çıkarttım daha rahat uyuması için üzerini de örtüp kendi odama gittim. Saat epeyce geç olmuştu. Yarın okulum vardı. Bu yüzden bende odama geçer geçmez uyudum.
Sabah alarmın sesiyle uyandım ve hazırlanıp kahvaltı yapmak için mutfağa gittim. Sofrada tek erken kalkan Asaf'dı.
"Günaydın Asaf."
Asaf;
"Günaydın Vera. Okula mı gideceksin."
"Evet abin ben bırakırım demişti ama bakıyorum da uyanamamış."
Asaf;
"Bence bugün zor ayılır o. Ben seni bırakırım okula"
"Yok zahmet etme şimdi seni de işinden etmiyeyim. Ben hallederim hem teşekkür ederim."
Asaf;
"Saçmalama istersen Vera benim işim falan yok hem hava almış olurum."
"Peki .."dedim
Asaf;
"Hazırsan çıkalım o zaman."
Ben hazırdım zaten bir kaç lokma yedikten sonra evden çıktık. Ben okulun yolunu tarif etmiştim Asaf'a daha sonra okulun önüne geldiğimiz de Suna her zaman ki gibi beni okul kapısında bekliyordu.
Ben arabadan inip Suna'nın yanına gittim benimle beraber Asaf da inmişti yanıma geldiğinde Suna bu kim der gibi bana baktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Babamın Borcu
Teen Fiction"Oo küçük hanım iki gündür sizin peşinizdeyiz." "Siz de kimsiniz niye peşimdesiniz ne istiyorsunuz?" " sakin küçük kız" "Kimsiniz dedim" " babanın ödeyemediği borcusun güzelim"
