"Saçmalamıyorum.. Zaten anneler istemiyor beni.. Benim için ailenle aranı bozmaya değer mi? " boğazımda oluşan yumru ile yutkunduğumda elini çenemde hissetmiştim.
Çenemdeki eli ile ona bakmamı sağladığında gözlerine baktım.
"Eylül. Şöyle şeyler söyleme. Cidden sevmiyorum." olumsuz anlamda kafamı salladım.
"Annenler haklı.. Daha iyilerine layıksın. " iç çektim. "Aylin gibi.." kısılan sesim ile sinirle bana baktığında çenemdeki elini çekmişti.
"Yemin ederim şimdi Aylin isimli herkesten iğreneceğim! Hayatımda hiçbir isimi duymaktan bu kadar nefret etmemiştim! " yükselmesi ile sustuğumda yüzünü sıvazlamıştı.
"Bak, siz anlamak istemiyor olabilirsiniz ama benim için senden başka kadın yok. Olmazda." Kendini sakin tutmaya çalışıyordu.
"Ne Aylin ne de başka bir kadın. Anladın mı? " koltuğa bakmaya başladım. Ağlayasım geliyordu.
"Ben hala o şeye bağımlıyım.. " sabrı kalmamış gibi güldü.
"Seni sevmeye başladığımda da bağımlıydın Eylül. Bunu bile bile sevdim ya seni. " gözlerine bakmak istemiyordum.
"Evet, hatta sana beni sevme dedim. " kısık sesim ile susmuştuk.
"Başka kız mı yok dedim, kendini çürüteceksin dedim, yol yakınken geri dön dedim, aileni dinle dedim.. " dolan gözlerim ile yutkundum.
"Ama seni dinlemedim. " tok sesi ile kafamı salladım.
"Beni dinlemedin. "
"Çünkü çocuk değilim. Neyin doğru neyin yanlış olduğunu biliyorum. Seni sevdiysem de ben sevdim, başkanlarına söz hakkı düşmüyor. "
"Bağımlı olduğunu bende biliyorum. Bunu bile bile sevdim seni. Başkaları bağımlı o diyince sevgim azalmıyor veya bir anda seni sevmeyi bırakmıyorum." elini çeneme koyup ona bakmamı sağlamıştı.
Burukça gülümseyip gözlerimi sildi.
"Olmazsa birlikte çabalarız." burnumu çektim.
"Bırakırsın bu boku. Ne lazımsa senin yanında olurum. Psikologmuş, hastaneymiş, kurummuş. Her neyse artık. " sildiği gözlerim yeniden dolduğunda sıkılmadan silmeye devam ediyordu.
