Beyaz Skandalım | Kerem Aktürkoğlu

20.

Dilerim ki, asla caymazsın benim olmaktan

;

Stresle koltukta oturmaya devam ederken üçümüzde çok sessizdik.

Neden geldiğini merak ediyordum ama hala konuşmamıştı.

"Ben acıktım. Hadi." Kerem'in ayağa kalkması ile duraksadığımda kaşlarım havalandı.

Üstünü düzeltip bana doğru ilerlediğinde elini uzatmıştı.

Hayretle elini tutup ayağa kalktığımda oturmuş olan Yunus'a döndü.

"Hadisene oğlum, davetiye mi bekliyorsun? " Bu tavrı ile yutkunduğumda Yunus'a baktım. Barışmışlar mıydı? Ama hangi ara?

Kerem oflayıp bizi odada bıraktığında stresle nefesimi verdim.

Bende arkasından gidecekken Yunus'un konuşması ile duraksamıştım.

"Eylül." yutkunduğumda ellerimi sıktım.

Yavaşça arkama döndüğümde ona baktım. Ayağa kalkmıştı.

"Efendim?"  yere bakmaya başladı.

"Özür dilerim.. O zaman hissettiğin şeyleri değiştiremem ama çok özür dilerim. " söylediği şeyler ile gözlerine baktığımda yutkundum.

Bunları Yunus mu söylüyordu? Bizim Yunus?

Benden iğrenmiyor muydu?

"Ben.. Yani sen.. Neden fikrini değiştirdin? " gözlerime baktı.

"Tek amacım Kerem'i korumaktı.. Beni de anla. Kerem benim kardeşim, kan bağımız olmasa bile kardeşim. "

"Sana aşık olması bir nevi kendini bitirmesiydi.. Buna göz yumamazdım.. " burukça gülümsedim. Haklıydı..

"Bir türlü vazgeçmedi senden.. Bende son çare seni buldum. Eğer onu istemediğini belirtirsen belki vazgeçerdi. " nefesini verdi.

"Ama vazgeçmedi. " gözlerime baktı.

"Özür dilerim. " dediği ile nefesimi verdiğimde önüme düşen saçlarımı düzelttim.

Haklıydı.. Sonuçta Kerem'i kardeşi olarak görüyordu. Tavırları normaldi..

"Önemli değil. " yere bakıp geri ona döndüm. Şaşırmış gibi duruyordu.

"Affettin mi? " yavaşça kafamı salladım.

"Eylül! Yunus! Hadi! " içeriden bağıran Kerem ile kıkırdadım.

"Kaç saattir aç bu ayı?" gülümseyerek Yunus'a baktım.

"5." duraksadı.

"5 mi?! Kerem 5 saattir aç mı?! " kafamı salladım.

"Bu nasıl dayandı? Normalde her saat başı bir şey yiyor bu.. " omuz silktiğimde yanıma ilerlemişti.