[BUZ VE MÜHÜR]

∆'XV.KISIM'∆

"Düşüncelerimi karanlık bir odaya kilitlemek istiyorum."

"Bu enkaz beynimdeki savaşın kalıntıları olmalı."

XV.

29.06.24

BUZ&MÜHÜR

"Yaralar hiçbir zaman iyleşmez sadece üstleri kapanır."

Gecenin karanlığını sessizce bölen dolunay karışık yapraklı ağaçların arasına süzülürken araç toprak yolda gürültüyle ilerlemeye devam ediyordu.
Gözlerim bir yandan elime sıkıca bastırdığım kolyeye diğer yandan ise öndeki koltukta oturan sadece ensesine düşen saçlarını gördüğüm doktora kayıyordu.

Katil...

Ne yapacağım hakkında hiçbir fiktim yoktu.Ne düşünmem gerektiğini bile bilmiyordum.Bu kolyenin burada ne işi vardı,o ceset kime aitti ya da yanımdaki bu yabancı aslında kimdi?
Cevabını bilmediğim sorular kafamı iyice karıştırmaya yeterken şimdilik tek bildiğim şey bu adama güvenmemem gerektiğiydi.

Düşünmeden hareket edemezdim bu ancak benim aleyhime bir şey olurdu.
O yüzden yapmam gereken sadece Mason'a gidebilmekti.
Tek güvenebileceğim insan oydu.
Böyle bir bataklıkta debelenirken yardım isteyebilecektim tek insandı.

"Sonunda kurtuluyorsun benden."

Doktor sözlerinden sonra oldukça tiz bir kahkaha atarken yalnızca kafa sallamakla yetindim.Ona bakınca içimden gelen tek istek mide bulantısıydı.
Yakışıklı ve çekici  biri olması ondan tiksinmemin önüne geçemiyordu.
Araç yavaşlamaya başladığında toprağın ferah kokusunu içime çekerek derin bir nefes almıştım.
Oturduğum yerden hareketlenirken  Dustin çoktan araçtan inmiş oturduğum taraftaki kapıyı inemem için aralamıştı.