33. Bölüm: Akbabalara Rol Yapıyorum, Vol: 777

489 59 55
                                    

2 hafta sonra...

"Ya gel buraya!"

"Git, bana ne!"

Koşarak, "Arif! Ver şu çilekleri bana!" diye bağırdım.

Şu an Arif ile, kocamın saray gibi evinde koşuşturuyorduk. Arif, az önce kendim için güzelce yıkayıp kestiğim çileklerimi almıştı.

Pardon, çalmıştı.

Hayret bir şey.

"Git! Benim onlar!"

"Tek bildiğin 'git' demek mi? Bende daha güzeli var. Siktir git!"

Koşarken bir yandan da çileklerimi midesine götürüyordu.

Vay çakal.

Merdivenlerden aşağı indi. Ben de aynı şekilde koşarak merdivenlerden indim. Elindeki kasede duran çilekleri dökmeden koltuğun üstünden atladı ve açılır cam kapıdan geçerek bahçeye doğru koştu.

Hızlı gitmemle ve anlık dalgınlıkla koltuğa dümdüz çarptım.

Hızını kontrol edemeyen tek varlık...

Kalçamın üstüne düştüğüm için ağzımdan küçük bir inilti çıktı. Kolumu sıvazlayıp, "Manyak herif!" diye bağırdım.

Tamamen yere uzanıp kıvranmaya başladım.

Öldün Seyran.

Hissettiğim acı yüzünden gözümden birkaç damla yaş aktı. Dış kapının açılıp kapanma sesini duydum. Duyduğum bu sesten sonra hızlı adımlarla biri bana doğru yaklaştı.

"Güzelim, iyi misin? Ne oldu?"

Ay kocam.

Yavaşça kollarımdan tutup beni ayağa kaldırdı.

"Arif çileklerimi çaldı!" diyerek sıkıca ona sarıldım.

Ferit anlık duraksadı ve gülmeye başladı.

"İstediğin kadar alırdım, haber etseydin."

Kaşlarımı çatıp sarıldığım bedeninden ayrıldım.

"Ama bunların hepsi kırmızıydı, of!" diyerek ayağımı yere vurdum ve huysuz çocuklar gibi yanlarından ayrılıp bahçeye çıktım.

"Seyran, ben sana daha güzelini alırım. Bırak, zıkkımlansın it." diye söylenerek ardımdan geliyordu Ferit.

Arif, "Aa, ayıp oluyor ama-" der demez Ferit sözünü kesti.

"Kes lan! Karımı kimsenin ağlatmasına izin vermem! Hele çilek hırsızlarına asla!"

Ay kocam, götünü yerim.

"Hırsız falan değilim ben! Biraz ver dedim, vermedi. Ben ne yapayım? Aç köpek gibi onun çilekleri yeyişini mi izleyeyim? Hem o benim yengem değil mi? Verseydi biraz."

"Sen ne yap biliyor musun?"

"Ne?"

"Siktir git Arif, siktir git."

Arif gözlerini devirerek salona ilerledi. Giderken hâlâ çileklerimi midesine indiriyordu.

Ay bana da inme inecek şimdi!

Tam arkamı dönüp hızla Arif'e doğru koşturacakken gözüme çarpan araba farının ışığıyla duraksadım.

Kim geldi ayol.

Mαϝყα Çαρƙıɳı - SҽყFҽɾHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin