Bu hikayede bir mafyanın aşık olduğu kızla aralarında geçen olaylara ve hayatlarınının nasıl güzel bir yere vardığını okuyacaksınız. İyi okumalar sevgili okur.
Uyarı:Argo kelimeler, şiddet, ölüm, uyuşturucu kullanımı ve kötü örnek oluşturabilecek unsurlar içermektedir.
Bu kitapta bulunan karakterler ve tarihler tamamen kurgusaldır. Gerçeklikle hiç bir alakası yoktur.
+18 sahneler bulunmamaktadır.
Hikayemiz 13 yaş ve üzeri okuyuculara hitap etmektedir.
Öncelikle bu kitap bastırılmayacaktır. Bu kitabı yazma sebebim, çoğu kişi mafya kitaplarını sevdiği için yazıyorum. Yoksa aklımda böyle bir şey yoktu. Bazı sahneleri yazarken bile biraz garipsedim. Ama olsun.
Müzik dinleyerek okuyabilirsiniz okurken hikayeye kendinizi kaptırmanızı sağlar.(İstediğiniz müziği dinleyebilirsiniz.)
“Kuzey! Hadi uyan oğlum. Bak spora geç kalıyorsun. Kuzey!” Şu işe bak ya daha güneş doğmamış annem spora geç kalmayayım diye beni sabahın altısında kaldırıyor. Ya zaten spor sabah yedi de başlıyor. “İki dakika daha uyuyayım.” Desem yine bir faydası olmaz çünkü annem bu kez odamın kapısını bile tıklatmadan odamı basar. Ve beni zorla aşağıya kadar sürükler. “Tamam geliyorum.” diye seslendim. Maalesef sıcacık yatağımı bırakıp kıyafetlerimi giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Kuzeyʼin spora giderken giydiği kıyafet)
Odamdan çıkıtığım anda annemin yaptığı pankeklerin kokusunun, tüm evi sardığını fark ettiğim. Hızlı adımlarla merdivenlerden aşağı indim. Annem sofrayı donatmıştı. “Günaydın anne. Yemekler harika görünüyor.” Dedim. Annem yüzüne kocaman bir gülümseme yerleştirip bana döndü. “Günaydın hadi masaya otur başlayalım.” Oturdum. Ben oturduktan bir kaç saniye sonra annem masaya oturdu. Hayret babam daha gelmemişti. Ancak babam çok erken kalkardı. “Anne babam nerede?” Diye günün ilk sorusunu sordum. Annem “Babanın bir işi çıktı ondan dolayı şu anda Ankaraʼda değil.” Dedi annem. Başımı onaylar şekilde salladım. Acaba ne işi vardı. “Ne işi var?” Annem tabağıma bir tane pankek bırakırken “Bilmiyorum. Sadec işim var dedi ve gitti. Neyse sen böyle şeyleri çok kafana takma da yemeğini ye spor saatin yaklaşıyor.” Saatime baktım. Gerçekten de spor saatim yaklaşıyordu. Ondan dolayı hemen yemeğimi yemeye koyuldum. Ancak ben bir sporcuydum pankek yiyemezdim ondan dolayı annemin tabağıma koyduğu pankeki annemin tabağına koydum. Annem bir pankeke bir bana bakarak “Ah doğru unutmuşum sen böyle şeyler yiyemezdin değil mi?”
“Evet anne ben böyle şeyler yiyemem. Bir sporcu olarak formumu korumam gerek.”
*** Sonunda spora varmıştım arabayı park yerine park edip spor salonuna doğru yürümeye başladım. Tam spor salonun önüne geldim ki telefonum çalmaya başladı. Arayan kişi Çağatayʼdı. Telefonu açtım.
