MAFYA ATEŞİ (+13) (ARA VERİLDİ)

4

Sonunda tüm yemekleri yedirmeyi başarmıştım. Tabii ki yedirirken ara da sırada istemiyorum diye ağlamıştı.

Karnının aç olduğunun gayet farkındaydım. Bilerek yemek yemek istemiyordu. Ama yemek yedirmeyi başarmıştım.

Ancak hala kucağımdaydı.

"Bırak beni! Yeter yemek yememi istedin yaptım. Ama lütfen bırak beni!" Dedi.

Artık ağlama seviyesine gelmişti. Ondan dolayı onu kucağımdan indirdim ancak kolunu sıkı sıkı tutuyordum.

"YETER! BIRAK BENİ!" Dedi bağırarak.

Elimle ağzını kapatıp "YETER! USLU DUR! YEMİN EDERİM Kİ SENİ AKŞAMA KADAR BİR TANE ODAYA KİTLERİM ÇIKAMAZSIN!" Dedim.

Gerçekten de yapabilirdim.

"BIRAK!" Diye bağırdı.

Peki tamam sabrım taşmıştı.

"Madem uslu bir kız olmayacaksın! Yürü!" Dedim kolundan çekiştirirken. Onu evin en alt katında ki odaya kitleyecektim. Ancak inat etmeye başlayınca onu kucağıma almak zorunda kaldım.

"Bırak beni! Piç!" Dedi.

"YAĞMUR! Lan sen kime piç diyorsun? Mafyayım ben. Ya seni şu anda kendi ellerimle gebertsem ne olacak?" Dedim bağırarak. Sonunda odaya varmıştık. Onu bir anda kolundan savurup odanın içerisindeki yatağa ittim. Ve kapıyı bir anda yüzüne çarptım. Ve kilitledim.

~~~

Saat akşam yedi olmuştu. Acaba şu anda ne yapıyordu? Aslında bu bir eziyet değil cezaydı. Beni sinirlendirecek bir şey yaptığında onu cezalandırıcaktım. Ve uslu durmayı öğrenecekti. Ailesine de şu yalanı söylettirecektim; "Kuzey benim sevgilim." Ve kimse hiç bir şey anlamayacaktı. Perfect!

Yatağımda uzanmış bunları düşünürken bir yandan da kızın ne yaptığını merak ediyordum. Acaba açmıydı? Ona yemek götürmeliydim.

~~~
Elimde bir tepsi vardı. Tepsinin üstünde ise;çorba, salata ve tavuk vardı. Umarım beğenir çünkü kendi ellerimle yaptım.

Kapının kilidini açıp odaya girdim. Odaya girdiğimde Yağmur yerde dizlerini kendine çekmiş ve kollarını bacaklarına dolamış bir şekilde oturuyordu.

Beni gördüğü an geri çekildi. Tepsiyi masanın üstüne koydum. Ve yanına yaklaşıp diz çöktüm. Ve onu bileklerinden tutarak kendime yaklaştırdım. Bana korku dolu gözlerle bakıyordu. Ancak hiç beklenmedik bir şey yapıp ona sıkı sıkı sarıldım.

Ve kulağına "Canını yaktıysam ve kalbini kırdıysam özür dilerim." Dedim. Ve ellerimi sarı saçlarında gezdirmeye başladım.

Ben ona aşık mı oluyordum? Hayır! Kesinlikle hayır! Ona aşık olamam! Ama duygularım var. Hayır o sadece hayatıma girmiş normal bir insan.

Yağmur sarılmama karşılık vermiyordu. Ancak bir gün karşılık verecekti. Bir gün benim olacaktı.

~~~
"AVM' ye gitmek istermisin?" Diye sordum.

"Bana neden iyi davranıyorsun? Beni kaçırdın. Ve şimdi sanki..."

"Sana aşıkmışım gibi mi davranıyorum?" Dedim. Acaba ona olan aşkımı şimdi söylesemiydim?

"Iıı şey... Sanki... Evet." Dedi.

"Haklısın. Senden hoşlanmaya başlıyorum." Dedim. Evet ciddiydim.

~~~

AVM ye götürmedim. Çünkü hala benden nefret ediyordu. Ve orda kavga falan çıkarıp çığlık atma olasılığı vardı.