Reincarnated As An Unknown Character

Chapter Twenty-Five: The Knight Captainess

Chapter Twenty-Five: The Knight Captainess

"What a hellish training they have there, Princess!"

Binalingan ko ng tingin ang nagsalita at ganun lamang ang panlambot ng mga tuhod ko, "D-dad.."

Ngumiti siya ng matamis sa 'kin bago niya nilahad ang mga braso niya kaya dali-dali ko naman siyang niyakap ng mahigpit. Sinubsob ko ang mukha ko sa dibdib niya saka pumikit.

Hinagod naman niya ang likod ko saka niya hinalikan ang ulo ko. "Oh, my child! You might be the Knight Captainess in the eyes of others but you'll still be that cute princess of mine in my eyes."

Nanigas ako nang makaramdam ako ng likido na pumatak sa pisnge na siyang galing sa mga mata ko.

I-isn't that tears? Why am I crying? Hindi ba't pinagpalit ko ang emosyon ko sa sumpa na ginawa ko?

Hinayaan ko nalang 'yun at tahimik na umiyak sakanyang dibdib. If I die, then, he'll feel that pain I felt when I lost my child. He'll be out of his mind and will make a life-risking decision only the people who lost their child can understand.

"Hush now, my dear. Your daddy is here. I'll be protecting you, the one who's protecting the whole empire." Napakalambing ng kaniyang mga boses na siyang dahilan ng paghagulgol ko.

Did Liam felt this? Naramdaman ba niya na safe siya kapag nasa bisig ko siya? Nanlalambot ba ang mga tuhod niya sa tuwing nakikita niya ang mga ngiti ko? Nararamdaman rin ba niya na hindi niya kailangan magpanggap sa harap ko na okay lang siya?

Was my actions towards my child enough?

"Your Excellency, The Grand Duke, Good morning."

"Oh, good morning, too. I see that the knights are having their hellish training early in the morning." Naramdaman ko ang paghigpit ng akap sa 'kin ni Dad.

"Well, we have our strict and doesn't give a f-ck about excuses new captainess." Tumawa ang lalaki, "Isn't that our master? What happened?"

"Ho ho ho.." Tumawa si Daddy, "Naduling lang ang master niyo and she needed to use my body to hide her face. Such a cold-hearted princess."

Mahina ko namang sinapak ang dibdib mi Daddy, "Dad, tell them to rest."

"And oh, she just told me that the training is done for today.."

"REALLY! OH MY GHAAD! YOU'RE OUR LIFESAVER!!" Masayang sumigaw ang lalaki saka siya pumalakpak, "Well then, I shall excuse myself to inform them about this once in a lifetime break."

Kumalas ako sa yakap at ngumuso kay Daddy, "Daddy.. I told you to tell them to rest, we should be training till evening.."

Tumawa ng mahina si Daddy saka niya hinawakan ang pulsuhan ko, "mind if you go home just for today? After going back from your mission, you never had the time to come and visit me. So, I had to come and get you."

Napabuntong hininga ako. He's right. Hindi pa ako nakakabisita ng mansyon simula ng maging Captainess ako, isang linggo na ang nakalipas.

I guess I should take a break for today.

Kinapit ko ang kamay ko sa braso ni Dad saka ko sinandal ang ulo ko sa braso niya. "Then, let's go, daddy."

Nagsimula na kaming maglakad at masaya siyang nagkuwento ng mga pangyayari niya nung nasa misyon pa ako. Panay tango naman ang tugon ko at nakilinig ng maayos.

He must have felt lonely and alone. Nasa misyon ako habang nasa akademya naman ang dalawang kuya ko.

Napatigil lamang kami sa paglalakad nang may makasalubong kaming dalawang tao.