Babamın Borcu

58. Bölüm

Ertesi sabaha uyandığım da bugün annemden duyacağım şeyleri düşündüm. Belkide hiç duymak istemediğim şeylerde duyabilirdim.

Başıma o kadar çok şey geldi ki artık şaşırmak istemiyordum daha fazla, bünyem alıştı gibi bir şeydi. Duygularımı bile kontrol edemez olmuştum. Nasıl düşüneceğimi nasıl davranacağımı bilemiyordum.

Karan'a annem ile buluşacağımı söylememiştim. Kalktım duşumu alıp üzerimi giyinip mutfağa indim.Karan uyanmıştı. Kahvaltıya oturmuştu.

"Günaydın. Afiyet olsun." Dedim

Karan;
"Sağol yavrum. Hadi sende gel kahvaltını yap."dedi.

Masaya geçtim. Kahvaltıdan önce Karan ile konuştum.

"Karan. Bugün annem ile buluşacağım." Dedim

Karan;
"Karar verdin mi konuşmak için hazır mısın?"

"Evet konuşmak istiyorum. Düşünmek istemiyorum artık."

Karan;
"Olur güzelim. Ama durumları biliyorsun şu an dışarısı senin için güvenli değil. Eğer istersen anneni buraya getireyim mi."

"Olmaz bunu annem kabul etmez biliyorsun."
Dedim.

Annem hiç bir zaman buraya gelmek istememişti. Babam izin vermiyordu bu duruma, gizliden getirsem bile istemedi. Babamın sözünden çıkmak istemiyordu böyle bir korkusu vardı ve bunu hiç bir zaman da yenemedi.

Karan'a
"Sen de benimle gel. Hem güvende olurum yanımda olursan." Dedim.

Karan;
"Olur tabiki de ama bugün önemli bir teslimatımız var. Bugün konuşmak için hazır hissediyorsan da Cevat seninle gelsin güzelim."

"Çok mu önemli bu işin, biraz daha bekleyemez mi."dedim

Karan önce düşündü daha sonra telefonla konuşup tekrar masaya geldi.

Karan;
"Tamam güzelim hiç bir şey senden önemli değil. seninle geleceğim güzelim." Dedi elimi tutup öptü.

"Teşekkür ederim." Dedim.

Karan'ın yanımda olmasını istiyordum ona ihtiyacım vardı.

Karan;
"Bunun için teşekkür etmene gerek yok ben her zaman yanında olacağım." Dedi.

Kahvaltımızı bitirip evden çıktık. Annemi de yolda aradım buluşacağımız yeri söyledim anneme yakın bir yerde bir çay bahçesinde buluşacaktık. Babam evde diye annem yakın bir yerde buluşmamızı söylemişti.

Annemin bu adamı her dakika düşünmesi beni ayrı sinir ediyordu zaten.

Karan ile evden çıktığımız da arkamızdan Karan'ın adamları da gelmişti. Karan belliki tedbir almıştı. Babasının her an ne yapacağı belli olmazdı.

Annem bizden önce çay bahçesine gelmiş bizi bekliyordu. Biz arabadan inip anneme doğru yürümeye başladık. Karan'ın adamları da her biri bir köşede durup etrafı gözetliyordu her an her yerden bir tehlike gelebilirdi.

Annem bana sarılıp ağladı.

Ben şu an ağlamak istemiyordum. Ne olduğunu babamın neden hiç beni sormadığını, neden bana sahip çıkmadığını bu adamın eline neden bıraktığını bilmek istiyordum. Aklımda bir çok neden vardı.

Masaya geçip oturduk. Annemin artık her şeyi anlatmasını bekliyor ve gözlerinin içine bakıyordum. Ne kadar da korksam da ne olduğunu bilmek istiyordum.