"ဒီလောက်ဒဏ်ရာတွေအများကြီးကိုအေးဆေးနေနိုင်တယ်ပေါ့ ကျွန်တော်ဆိုကစားရင်းဒဏ်ရာရတာတောင်နာလို့နှစ်ရက်လောက်ကျောင်းမသွားအပြင်မထွက်နဲ့"
ဆေးထည့်ပေးလျက်
"တူမှမတူတာ"
"ဘာကိုမတူတာလဲ"
"မင်းကကစားရင်းနဲ့မှဒဏ်ရာရတာလေ ငါတို့ကရန်ဖြစ်လိုက်လူသတ်လိုက်နဲ့ ဓါးဒဏ်ရော သေနတ်ဒဏ်ရော အစကတော့နာပေမယ့်နောက်ပိုင်းကြတော့လဲအဆင်ပြေသွားတာဘဲ"
"ခင်ဗျားကြီးဘယ်အချိန်ကတည်းကအဲ့အလုပ်တွေစလုပ်နေတာလဲ"
"သေချာစလုပ်တာတော့ 13နှစ်လောက်တည်းက"
"အဲ့လောက်ထဲက??"
"အင်း"
ခနတိတ်ဆိတ်ပြီးနောက်
"မင်းပြောတယ်နော် မင်းအဖေအပြင်သွားတယ်ဆိုတာ"
"အင်းလေ နေ့ခင်းလောက်တည်းကသွားတာ"
"ငါတို့ဒီညထွက်ကြမလား"
"ကောင်းတာပေါ့"
"မင်းဖုန်းခေါ်ပေးနေ့ခင်းကဖုန်းနံပါတ်ကို"
"Inn"
Zhu zhuလဲနေ့ခင်းကခေါ်ထားတဲ့ဖုန်းကိုဘဲခေါ်ပြီး speaker ဖွင့်လိုက်တယ်
"ဟယ်လို Ma ge"
"Inn yaowen"
"ကောတို့ဒီညလာခေါ်ဖို့အဆင်ပြေလား Mr.zhuကဒီနေ့နေ့ခင်းကဘဲခရီးထွက်သွားတာဆိုတော့"
"အင်း ကြားထားတယ်"
"သတင်းပြန့်တာလဲမြန်လှချည်လား"
"Zhang jiတို့လာပြောသွားတာ"
"လာသွားသေးတာလား"
"မင်းပြောတော့အဲ့မှာခနနားအုံးမို့ဆို"(ရွဲ့လိုက်ခြင်း)
"ကျွန်တော်လဲနားချင်သေးတာ ဒါပေမဲ့ဒီကနေကျွန်တော့်ထပ်အမြန်ထွက်သွားချင်တဲ့သူကရှိနေတယ်လေ"(zhuzhuကိုကြည့်လိုက်ရင်း)
"ဘယ်သူလဲ"
"သူ့သား"
"Zhuzhixin??"
"Inn"
"အဲ့တော့မင်းလာရင်သူ့ကိုပါခေါ်လာမှာပေါ့ ဟုတ်လား"
