Lacivert - Safir - Amber

4- Royal De Maria

Instagram: t.y.mazer
Twitter: tymazerr

Lacivert tek bir kelime daha etmeden arkasını dönüp giderken ben hala ağzım açık bakakalmakla meşguldüm.

Kırmızı kapılı odaya girdikten sonra kapı arkasından kapandı. Hemen kafamda orada ne yapıyor seçenekleri belirdi. Ya, benim hayatımı sapıkça kurcalamaya devam edecekti.

Ya da orada görmüş olduğum dövüş aletleri ile çalışma yapıyor olabilirdi. Başka seçenek var mı diye düşünürken kafamda mini bir şimşek çaktı. Ben kırmızı kapılı odaya girdiğimde merakıma yenilip mavi tuşa basmam ve ardından kendi hayatımın özetini ekranlarda görmemle beraber yaşadığım şok ile daha fazla ayrıntıya dikkat edememiştim.

Oysa odanın en köşesinde, üçgene benzettiğim şekline uyarlanmış bir çıkışa benzer kapı görür gibi olmuş, üzerinde durmamıştım. Merak dalgasının tüm kan akışımı istila etmesiyle beraber bu kapıya ulaşma planları zihnimde yerini almıştı bile.

Yavaş adımlarla koridorda ilerlerken lacivertin az önce söyledikleri aklıma geldi.

"Konuyu zorlaştırma, kaçmaya çalışma, etrafı kurcalama."

Yüzümü buruşturup, kafamdaki planların 1. ve 3. kriterleri ihlal etmek demek olduğunu hatırladım. Bugünkü başarısız kaçma girişimimden yani 2. kriterden sonra kalan 1 ve 3 ü de aynı zamanda ihlal edersem sonumun pek hayır olmayacağı aşikârdı.

Mantığımın nadiren bana yön verdiği şu son günlerde, sessizce boyumu eğerek siyah kapıya yöneldim.

Odaya girdiğimde her şey yaklaşık 1 saat önce bıraktığım gibiydi. Belki de 15 dakika olmuştu bilmiyorum ciddi anlamda zaman kavramım yok olmuştu.

Siyah kapılı oda gün ışığını tüm gün alıyor gibi aydınlıktı. Ama ne gözü rahatsız eden bir ışıklandırma ne de ışığın verdiği sıcaklıktan dolayı oluşan bunalımlı hava yoktu. Sanki odada kocaman bir pencere var ama perdelerle korunduğu için görünmüyor yine de tüm odayı doğal bir şekilde aydınlatıyor gibiydi.

Orada bulunduğum süre içinde sadece kaçma odaklı gözlemler yaptığım için şimdi odanın yaşanılacak alan olma ölçütüne bakıyordum. Sonuçta burada ne kadar tıkılıp kalacağım belli değildi.

Odada bir yatak bir adet de üçlü kanepe vardı. Onun haricinde odadan içeriye girince sol tarafta lacivertin piyanosu, aynı hizada sağda koşullandırılmış kanepe, ortada yuvarlak bir sehpa vardı. Kanepenin arkasındaki duvarda büyük bir kitaplık ve son olarak, odanın sonunda sağ tarafta kocaman yatak ve yanında uzunca uzanan bir dolap bulunuyordu. Ve tabii odanın merkezinde bulunan siyah koltuğun konumu en çarpıcı yerdeydi. Odanın tüm kontrolü o koltuktan sağlanıyor havası veriyordu. Öyleydi de, bizzat şahit olmuştum.

Banyo yatağın yanındaki aynanın arkasındaydı. Ayna aynı zamanda kapı görevi görüyordu.

Bugün sandviçimi yedikten sonra yana döne odada tuvalet aramış en sonunda neredeyse altıma kaçıracakken aynanın bir kapı olduğunu anlamıştım.

Aslında daha önce beni şuan banyo olan odaya sürükleyerek bırakmıştı ama yaşam alanının oluşmasıyla kafam karmakarışık olmuştu.

Şuan bunları düşünmek bile garip geliyordu. Bu teknolojiye alışmam zaman alacaktı...

İlginç olan kısımsa; Lacivert ile ilgili yaşadığım en büyük şokun nedeni olan şekil değiştirmesini sağlayan kabin odada yoktu. Kurcalayacağımdan korkmuştu herhalde.