Ezra pov, ongeveer één week eerder:
Ik zat meteen rechtovereind toen ik wakker werd van een keiharde knal boven mijn hoofd. Snel sprong ik mijn bedstee uit en rende naar het dek. Met mijn ouders en broertje achter mij aan die ook wakker waren geworden van de bonk. Eenmaal boven schrok ik van wat ik aantrof. Er lag een meisje van ongeveer mijn leeftijd in onze boot. Ze had een grote hoofdwond en is bewusteloos. Ik hoorde mijn moeder achter mij al het noodnummer bellen. Ik zie dat mijn vader gauw mijn kleine broertje weer de boot inbracht, waarna hij gauw weer naar boven kwam. Ik begreep wel waarom hij kleine Tom heeft weggebracht. Hij was als de dood voor bloed en veel te jong voor dit. Ik liep naar het meisje toe en kniel bij haar neer. Ik voelde door de hartslag in haar pols dat ze nog leefde. Reanimatie was dus gelukkig niet nodig. Ik pakte een kussentje van het bankje in de kuip van de boot en legde het onder haar hoofd. Daarna inspecteerde ik de verdere schade aan haar lichaam. Behalve de hoofdwond was ze ongedeerd. Ik zag in de verte al blauwe zwaailichten aankomen. Zodra ze bij ons aan waren gekomen tilden ze met hulp van mijn vader het meisje voorzichtig op een brancard. 'Er moet wel iemand met haar mee.' Zei een van de ambulancebroeders. 'Ik ga wel met jullie mee.' Zei ik en ik liep achter ze aan over de steigers.
--------------
Zoals beloofd heb ik vandaag twee delen gepost. Ik weet trouwens niet zeker of alle medische dingen kloppen, dus geloof niet alles. :) Je kunt een reactie achterlaten of een mailtje sturen via s.d.boon.2002@hotmail.com . Van alleen 'leuk' word ik al blij. Vergeet ook vooral niet te voten. <3
Tot het volgende deel!
(300 woorden)
JE LEEST
Wie de boot mist, mist de kans
Non-FictionAls Luna op een zonnige dag in de haven struikelt en in de boot van Ezra belandt, verandert haar hele leven. Door de klap op haar hoofd is ze alles wat ze wist vergeten: haar naam, hoe oud ze is en waar ze woont. Terwijl ze beetje bij beetje haar ge...
