Sömürge -Askıda-

-7-

Akşam odama geldiğimde ertesi günkü çekimleri kafamda ölçüp tartmadan hemen Joseph'ın Hedix'ine yöneldim. İki ile numaralandırılmış videoya yönlendim. Merakla izlemeye başladım.

Joseph arkadaşlarıyla konuşuyordu. Arka plandan gelen seslerin 'Düzen' denilen bir şeyden bahsettiğini duyabiliyordum.

"Bu 'Düzen' okulları denilen şeyden her yerde türemeye başladı. Bizim mahalledekilerden birinden eğitim almayı düşünüyorum." diyordu Joseph.

"Ben bu 'Düzen' denilen şeyin pek iyi bir şey olduğunu düşünmüyorum. Pulsar küllerinden ilk doğduğu günlerden itibaren 'Sistem' oturdu. O yüzden 'Düzen' ile uğraşılması yanlış."

"Asla sisteme karşı değilim. Ama 'Düzen' enerji savaşlarından önce olan bir şey. Sadece eskiden sistem nasıl işlermiş merak ediyorum. İnsan savaşlardan önceki dünyayı merak ediyor."

"Sen bilirsin. Ancak dikkatli ol. Bana sanki Sistem'i yıkmaya çalışıyorlar gibi geliyor."

Değişen sahnede artık Joseph yeni bir okulda yeni sıralardaydı. Öğretmen sürekli bir şeyler anlatıyor Joseph ise yüzünde bir gülümsemeyle öğretmeni merakla dinliyor ve not alıyordu. Ancak dersler o kadar hızlı geçiyordu ki yüzleri zorlukla seçebiliyordum. Öğretmen kişinin ise sözleri bulanıktı.

Sonunda sahne yavaşladı ve öğretmenin dediklerini net bir şekilde duyabilmeye başladım.

"Biz Düzen'in savunucuları kendimizden başka kimseye saygı göstermeyiz ve varlıklarını kabullenemeyiz."

Sahne bir anda Joseph'ın evine döndü. Joseph aynada kendi kendine konuşuyordu.

"Anlamıyorum. Bize sistemde herkese saygılı olmamız gerektiği öğretildi."

Görüntü tekrar Düzen Okuluna döndü. Öğretmenin söylediklerini yine net bir şekilde duyabiliyordum.

"Düzen'e göre kadın ikinci sınıf vatandaştır. Onlara ihtiyaç yoktur ve evden çıkıp biz erkeklere ayak bağı olmazlar."

Joseph öfkeyle ayağa kalktı.

"Kadın da bir insandır. Kadınlar olmazsa çocuklar da olmaz."

"Bunları sorgulayamayız. Düzen'e göre nasılsa ona uymak zorundayız."

"Düzen insanlar arasında ayrılığa yol açıyor o zaman."

"Sınıftan çık Joseph. Sen Düzen'e uygun biri değilsin."

Joseph daha hamle bile edemeden görüntü tekrar değişti. Artık Joseph küçük bir bahçedeydi. Bahçede yer yer garip bitkiler vardı. Kulaklarımda Joseph'ın sesi yükseldi.

"Annem ve babam arasında seçim hakkım olsaydı annemi seçerdim."

Yüz ifadesinin değişmemesine şaşkınlıkla baktım. Bunları söylerken ağzı kıpırdamamıştı bile.

Bir sonraki görüntüde Joseph hareketliydi ve bir eve giriyordu. Girdiği yerin geniş bir holü vardı. Ve karşısından hızla ona yaklaşan adam babasıydı.

"Burada ne işin var?" dedi Joseph'ı omuzlarından tutarak.

"Kurallara göre o arazilerin yarısı annemle benimdi. Şimdi annem öldü ve bana kaldı."

İçeriden bir kadın sesi yükseliyordu.

"O gelen Joseph mı? Onu kapı dışarı et. Ne işi var benim evimde?"

"Baba burası bizim evimiz, bizim arazilerimiz. Kim olduğu belli olmayan bu kadın ne hakla sahiplenir?"

"Hadi Joseph kaldığın yere geri dön."