İKİ YARALI |Tamamlandı|

BÖLÜM / 8

Okul çıkışı eve gitmek yerine Baharlara gittim. Bahar'la birlikte Nermin ablanın hazırlığı sofrada bir güzel karnımızı doyurduk ve Bahar'ın odasına geçerek ders çalıştık. Bu sene doğal olarak sürekli ders kasıyorduk. Kolay yerler istemiyorduk ve üzerimizdeki yük bir hayli ağırdı.

Karanlık çökmeye başlarken geç kalmak istemeyerek Baharlardan çıktım ettim ve kendi evimize doğru yol aldım. Evlerimiz yakın olduğundan ve peşime herhangi bir köpek takılmadığından yirmi dakika içinde eve varmıştım.

Bahçeden içeriye girdikten sonra çantamdan anahtarımı aldım ve dış kapıyı açtım. "Ben geldim!" diye bağırdıktan sonra ayakkabılarımı çıkardım ve içeri geçtim. Annem mutfaktan "Hoş geldin kızım!" diye bağırınca mutfağa gittim. Merve ablayla beraber yemek hazırlıyorlardı.

"Açsın değil mi?" diye sordu Merve abla.

"Evet, evet. Akşam yemeğinden önce çıktım. Üzerimi değiştirip gelirim birazdan," diyerek mutfaktan çıktım ve merdivenlere yöneldim. Üst kata çıkınca tam odama doğru ilerleyecekken annemle babamın çalışma odasının kapısı açıldı ve Batu dışarı çıktı. Ben şaşkınca ona bakarken peşinden çıkan babam gülerek "Hoş geldin prenses," dedi.

"Hoş buldum baba," dedim ona bakarak.

"Neyse Kenan abi ben gideyim. Teşekkür ederim her şey için," dedi Batu babama bakarak.

"Olur, mu öyle şey Batu? Birazdan yemek yiyeceğiz. Beraber yiyelim, sonra gidersin."

"Yok abi, yeterince rahatsızlık verdim zaten. Bir dahakine."

Batu'nun babamla olan samimiyetini garip karşılasam da bir şey belli etmedim. Ayrıca Batu'yu daha önce hiç bu kadar kibar konuşurken de görmemiştim.

"Kızıyorum ama ona göre," dedi babam kaşlarını çatarak. "Kalıyorsun dediysem kalıyorsun."

"Peki abi," dedi Batu pes ederek.

"İyi," diyerek bana döndü babam. "Yemek hazır mıydı kızım?"

"Yok baba ama birazdan hazır olur."

"Benim halletmem gereken bir iki ufak şey var. O zamana kadar Batu'yla sen ilgilenirsin değil mi?"

Kocaman çocuğun neresiyle ilgileneceğimi anlamasam da "Tabii," dedim. Babam kafasını sallayıp odasına girince bende Batu'ya "Hadi gel," diyerek kendi odama doğru ilerledim.

"İstersen aşağıda bekleyebilirim," dedi arkamdan gelmeyerek. Ona omzumun üstünden bakıp "Babamdan bir azar daha yemek istiyorsun anlaşılan?" diye sordum. Bir şey demeyerek yanıma geldi.

"Korkma odam pembe değil," dedim odama girerken. O da peşimden girip kapıyı hafif aralık bıraktı.

"Aslında hiç öyle bir şey düşünmedim," diyerek odamı inceledi. "Ve görüyorum ki yanılmamışım. Beyaz ha?"

"İç açıyormuş," dedim omzumu silkerek. Çantamı masamın yanına koyup yatağıma oturdum.

"Anne psikolog olunca tabii," dedi gülerek. Bende güldüm.

"Hiç sorma."

Batu gözleriyle odamı tararken yerimden kalktım ve dolabımdan eşofmanımı ve bluzumu aldım.

"Sen dur burada. Ben üzerimi değiştireceğim," diyerek odanın çıkışına ilerledim. Sabahtan beri okul kıyafetleriyle duruyordum.

Batu bir şey demeyerek kafa salladığında odadan çıkıp banyoya girdim ve hızlıca üzerimi değiştirdim. Daha sonra okul kıyafetlerimi alarak banyodan çıktım.