မမကြီး လက်မထပ်သေးဘူးလား

အပိုင်း (၁၆၁) လက်ဖွဲ့ပစ္စည်းခင်းကျင်းပြသခြင်း

အပိုင်း (၁၆၁) လက်ဖွဲ့ပစ္စည်းခင်းကျင်းပြသခြင်း

နို၀င်ဘာလ နှစ်ဆယ့်သုံးရက်နေ့တွင် စုမိသားစု၌ လက်ထပ်တော့မည့် သမီးဖြစ်သူ၏ လက်ဖွဲ့ပစ္စည်းများကို ခင်းကျင်းပြသထားသည်။

ယနေ့သည် ရှားရှားပါးပါး နေသာသည့်နေ့ဖြစ်သည်။ ဆောင်းရာသီ၏ နေမင်းကြီးသည် လူအများ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ နွေးထွေးစွာ ဖြာကျနေသည်။ စုမိသားစုသည် အချိန်ကြာမြင့်စွာ ပြင်ဆင်ခဲ့သော လက်ဖွဲ့ပစ္စည်းများကို ခင်းကျင်းပြသရန် စတင်ပြင်ဆင်နေကြသည်။

ယနေ့ ယိုကျင့်သည် ကျောက်စိမ်းရောင် စကပ်လေးကို ၀တ်ဆင်ထားကာ မက်မွန်ပွင့်ဖြင့် အနားသတ်ထားသော အင်္ကျီကို ၀တ်ဆင်ထားသည်။ အပေါ်ရုံသည် နှစ်ထပ်ဆင့် အလှပုံ‌ဖော်ထားသော ပန်းသီးများ ချည်ထိုးထားသည့် ယုန်သားမွှေးအင်္ကျီဖြစ်သည်။ သူမသည် ပွဲအချိန်အခါနှင့် လိုက်ဖက်သော မက်မွန်ပန်းမိတ်ကပ်ကို ပြင်ဆင်ထားလေသည်။ လှပကာ ကျက်သရေ ရှိသည့်အလျောက် သူမ၏တက်ကြွသည့် ပုံရိပ်မှာလဲ ပျောက်ပျယ်သွားခြင်းမရှိပေ။

“စုမိသားစုက အကြီးဆုံးသခင်မလေး အကြောင်းကို ကြားဖူးတာကြာပါပြီ။ အကြိမ်တစ်ရာ ကြားဖူးတာ‌ထက် အပြင်မှာ တွေ့ဖူးတာက ပိုကောင်းတာပဲ” ယိုလင်၏ ယောက္ခမလောင်းမိသားစုသည်လည်း လာရောက်ကြပေသည်။ ယနေ့ပွဲသည် လော့ဟယ်မြို့ရှိ လူချမ်းသာများ အချင်းချင်း ရင်းနှီးရန် ဖြစ်ပြီး ဒုတိယတစ်ချက်မှာ နှစ်ဖက်မိသားစုများ အချင်းချင်း ရင်းနှီးကြရန် ဖြစ်သည်။

ယိုကျင့်သည် သခင်မကြီးချွေ့ထက် အနည်းငယ်နိမ့်သော ခုံ၌ ၀င်ထိုင်လိုက်ကာ သူမ၏ချီးကျူးမှုကို ခေါင်းညိတ်ကာ လက်ခံလိုက်သည်။ “သခင်မကြီးချွေ့ရဲ့ ချီးမွမ်းမှူကို ကျေးဇူးတင်‌ပါတယ်”

ယိုကျင့်၏ ယဉ်ကျေးပျူငှာမှုကို မြင်လိုက်ရ၍ သူမ၏စိတ်ထဲ၌ ချီးကျူးမိသည်။ ရှေ့တိုးရမည်ကို သိသလို နောက်ဆုတ်ရမည်ကိုလည်း သိပေသည်။ ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့ကာ အကျင့်သီလ ကောင်းမွန်ပေသည်။ အမှန်ပင် ကောင်းမွန်သည့်မိန်းကလေး ဖြစ်သည်။ သခင်မကြီးချွေ့သည် ပညာရှိမျိုးရိုးမှ ဆင်းသက်လာသည့်သူ ဖြစ်သည်။ သားဖြစ်သူနှင့် ချွေးမဖြစ်သူမှ မြေးအတွက် ကျေးလက်ဒေသမှ အမျိုးသမီးတစ်ဦးနှင့် စီစဉ်ပေးထားကြောင်းကို သိရှိလိုက်ရသည်။ အရှင်မင်းကြီးမှ ချီးမြှင့်ထားသော အမည်နာမနှင့် ဆုလာဘ်များ ရှိသော်လည်း သူမ၏စိတ်ထဲ၌ အနည်းငယ် မတင်မကျ ဖြစ်နေသေးသည်။ ထိုမြေးချွေးမလောင်းသည် ထိုမျှလောက်ကောင်းနိုင်သည်လား။