İNSANLARDAN SOĞUDUM...
ZAMANLA UZAKLAŞIYORUM HERKEZDEN...
KİMSELERİ ANLAMIYORUM...
ANLAMAKDA İSTEMİYORUM...
TIPKI KİMSENİNDE BENİ ANLAMADIĞI GİBİ...
ANLAMALARINIDA BEKLEMİYORUM ZATEN...
İÇİMDEKİ CAM KIRIKLARI,
ELLERİNE BATMADIKLARI SÜRECE,
ÇEKTİĞİM ACIYI ANLAYAMAZLAR...
KİMSEYE GÜVENİM KALMADI...
KİMSEYE İYİLİK YAPACAK,
BİR YÜREK KALMADI BENDE...
İÇİMİ KİRLETTİLER İHANETLERİYLE...
BÜTÜN DUYGULARIMI KAYBETTİM...
HİÇ BİR ŞEY HİSSETMİYORUM...
HERKEZ LEŞ GİBİ YALAN KOKUYOR...
İHANETLE DOLU YÜREĞİN,
KARANLIĞI GÖZLERE YERLEŞMİŞ...
GÖRMEK İSTEMİYORUM KİMSELERİ...
ARTIK GECELERİ SEVMEYE BAŞLADIM...
HERKEZDEN UZAK KENDİ ACILARIMLA,
BAŞBAŞA KALMAK BANA ZARAR VERMİYOR...
ANLADIMKİ BU HAYAT BANA GÖRE DEĞİL...
RUHUM BİLE BEDENİMİ TERKETTİ...
İŞTE BU YÜZDEN YALNIZLIK BANA KOYMUYOR...
YALNIZLIK TAM BANA GÖREBU SAATTEN SONRA...
YOU ARE READING
Kalbimin Satırları
PoetrySİYAH SİYAHI SEVMEZDİM BİR ZAMANLAR... ŞİMDİ İSE, SESSİZ KARANLIĞIMDA SİYAHLARA BÜRÜNDÜM... VE GELMİŞİME GEÇMİŞİME, YAS TUTUYORUM...
