Sokak Dövüşü

Bölüm 10 - Güven

Arkama döndüğümde Keremle göz göze geldim.

"Oturabilir miyim?"

"Tabii geç buyur. "

Gözümün ucuyla Ali'nin kapıyı sertçe itip yemekhaneden çıktığını gördüm.

"Deniz lütfen artık cuma gecesi olanları konuşalım. "

"Tamam konuşalım. Önce olanları senin açından dinlemek isterim. Gel sakin konuşabileceğimiz bir yere gidelim."

Tüm bakışlar üzerimizdeyken konuşmak istemiyordum. Biz de arka kapıdan arka bahçeye çıktık.

"Ya ben en son senle partiden içeri girdiğimizi hatırlıyorum. Sonrası iptal. Ertesi sabah Cenkle beraber arabamda sızmış bi halde uyandım. Oraya nasıl geldiğimi bile bilmiyorum. Beni içki o kadar etkilemez bile. "

Keremin anlattıklarını zaten tahmin ediyordum amaç onu dinlemek ve doğruyu söyleyip söylemediğini anlamaya çalışmaktı.

Ve ben doğru söylediğine inanmıştım.

Ben de tüm olanları ona anlattım. Tabi ki intikam planlarım hariç.

"... ve İpek''in neden böyle yaptığını anlayamıyorum bile. " dedim ağlamamıştım ama gözlerimin dolmak üzere olduğunu hissediyordum. Ama sert kız imajımı korumaya çalıştım.

Kerem bana kollarını dolayıp kendi göğsüne çekti.  "Üzülme tamam ben hep yanındayım. Banu psikopatın teki."

Ben de kollarımı ona doladım.
İyi hissediyordum.

*****

Tüm gün herkesten uzak ara sıra Keremle konuşarak geçti. Ali ise ortalarda yoktu.

Zaten neden hala gözlerim onu arıyordu bilmiyordum. Artık iki yabancıydık onunla, tıpkı istediği gibi.

Okulun bitmesiyle çıkış kapısının önünde kankalarıyla dikilmekte olan Keremle buluştum. Bu okulda yüzünü görmeye tahammül edebileceğim tek insan oydu artık.

"Denizcim tanıştırayım Berkay ve Onur."

"Memnun oldum. " deyip ellerini sıktım.

Sakin ve uyumlu insanlara benziyorlardı. Tıpkı Kerem gibi.

"Biz Denizi tanıyoruz diyeceğim ama maşallah sanki bugün yeni bir Denize yelken açılmış. " dedi bir tanesi sırıtarak bakışları yüzümden aşağı kayarken.

"Lan Onur adam ol." deyip dirseğini çok sert olmayacak şekilde Onura geçirdi Berkay.

Onurun yüzü tuhaf bir ifade alınca hepimiz birden güldük kendimize hakim olamayıp.

Tam bu sırada okulda dağılan öğrenci kalabalığı arasında Banu'nun sinirli ve kıskanç bakışlarını gördüm. İşte bu hoşuma gidiyordu.

Kankileriyle konuşmasına dalmış olan Kerem sigarasını yakıp elini omuzuma attı.  Banu hala bize bakıyordu. Ben de tek elimle Kerem'e sarıldım.

Cool ve çarpık gülümseyerek bakıyordum Banu'ya ama içimden aptal bir zafer dansı yapan şebek halimi düşünüyordum.

"İşte böyle Banu Hanım naparsan yap ben istersem alırım." dedim. Tabi ki yine içimden.

"Ne dersin Deniz?"

Kerem bana doğru eğilmiş cevap bekliyordu.
Yine dağılmıştı kafam dinlememiştim.
Ben şaşkın şaşkın bakınca Kerem durumu anladı.

"Çocuklarla dağılmayalım takılalım dedik. Sana da uyar mı?"

Cevap bekleyen üç çift göze şöyle bi baktım.

"Bilmem olabilir. Napıcaz?"

"Keremlere gidelim diyoruz ya rahat rahat otururuz napıcaz cafe bar köşelerinde. " dedi Berkay ve içinden kendi ağzına bir sigara koyduğu paketi bana çok normalmiş gibi uzatıp ikram etti.

Aldım ben de sigarayı yaktım. Sigara kullanmazdım ama ilk içişim de değildi.

Tam cevap verecekken Emre'nin sesini duydum. "Konuşabilir miyiz?"
Üzerinde deri ceketi bir elinde de kaskı vardı.  Saçların dağınıktı. Motora binmiş sonra geri inmiş gibi geldi o an bana nedense.

"Tabii..." dedim ve çocuklardan başımla müsade isteyip birkaç metre uzağa Emre ile yürüdüm.

"Deniz neler oluyor? Tüm gün hiç yokmuşuz gibi davrandın şimdi de şu aptallarla takılıyorsun!"

"Kerem aptal değil!"

"SİKERİM KEREMİ NE OLUYO ANLAT!"

Bir an çevremizdekiler bize baktı. Allahtan Keremler bu gürültü de duyamayacak kadar uzaktaydılar.

"Emre napıyosun..." dedim dişlerimin arasından.

"Özür dilerim. Tamam sakinim lütfen anlat Deniz. Bizim kızlar da sabahtan beri çok tuhaf ne yapacağımı şaşıdım. "

Emreye de anlatmalı mıydım? Ne kadar güvenebilirdim?

Bir an durup gözlerine baktım.

Çok üzgünüm kısa bir bölüm oldu. Ama yazmışken atayım dedim. Sizi seviyorum 😘

Multide Emre var :)