/13/ Gloomy

422K 15.2K 2.5K
                                    

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

The train stopped in front of my face

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

The train stopped in front of my face.

Cool. 

"JILLIAN MORIE OF 2-B, ATTEMPTED SUICIDE... [click to see more...]"

Panibagong post galing sablog ng unknown stalker ko. I checked it by phone at tama nga ang iniisp ko na magkakaroon ito ng panibagong update.

Great. Now they think that I'm suicidal.

Kahapon lang nangyari ang lahat pero mas mabilis pa sa kidlat na kumalat ang balita, hindi lang sa school pati  na rin sa cyber-world. Sa pamamagitan ng isang viral photo kumalat ang ginawa ko. The train didn't hit me, but still, it caused a BIG commotion.

Pero mas lalo yatang lumala ang gossips, stares, at murmurs na natanggap ko kanina nung dumaan ako sa corridor. The hate and disgust in their eyes was replaced by pity. The heck!

My school got bothered because the media might intrude the campus because of me, so they're really trying their best to cover the situation. That's what schools are for, protecting their stupid reputations.

Suspended ako ngayong araw dahil nasa counseling office ako para sa "interrogation". Kanina pa nila ako kinakausap and I hate the way they exaggerate. Pero hindi pa rin ako tinatantanan ng sermon ng counsilor at ng ilang teachers, palakad-lakad pa sa gitna ng office, habang ako naman ay hindi nakikinig na nakaupo lang sa lounge ng office, si miss Karen naman, na siyang witness sa ginawa ko ay naka-upo rin sa sofa kaharap ko.

Wala pa rin akong sinasabi kahit isa, until they concluded everything.  They said that I was bullied that caused depression and that depression leads to a suicide attempt.

Bingo!

Nagsawa rin sila kaya minabuti na lang nilang umalis na lang, mabuti naman dahil nakakairita lang sila. Naiwan kami ni miss Karen sa office lounge.

"You can go home if you want." She said. Umiling ako, ayoko pa kasing umuwi, wala lang. Lumabas na rin kami ng office at naglakad-lakad sa campus, oras ng klase kaya walang mga nagkalat na students, mabuti naman, psh.

Naalala ko yung mga pangyayari kahapon, yung mga sinabi ko kay Yue. I didn't do it to save him. I did it so that I can end the stupid "system". Miss Karen was there, she's the one who stopped Yue, because I told her what supposed to happen. Pero hindi nya ko pinigilan, wala rin siyang sinabi na kahit na ano sa office. I wonder why.

The Peculiars' TaleTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon