My Lovely Ice Prince

Chapter 2

"Let me do what I want. Please?"

He glares at me. Tagos hanggang buto!

"Shon, makakasama sayo 'to. Don't exhaust yourself too much."

Mariing sabi nya. Nag kibit balikat lang ako. Tumingin sa labas. Hanggang sa labas may mga naka tingin sa mukha nya.

"You should be an actor than a doctor, Kuya Rust."

"Please don't change our topic. Shon, nag aalala na ako sa'yo!" sya. Tumawa ako.

"You should not, Kuya. I mean Doc. I know my limitation and let me do what I have to do. While I still can."

May pait na sagot ko.

Hanggat maaari ayoko pag usapan ang mga ganito'ng bagay. Nakaka wala'ng gana. At isa pa. Hindi naman na big deal sa akin lahat ng iyon.

"Please, makipag tulungan ka naman." halos pag mamakaawa nya.

Duon na ako tumingin sa kanya. Rust Ashton. A very good looking man. My personal doctor. Akala ko nang una, hindi ko sya makaka sundo.

Seryoso kasi masyado at madalang ngumiti. Parang si Rhyne, pero sya, nakaka ngiti naman, unlike Rhyne na mamamatay ata pag pinakita yung ipin.

Kung di ako nag kakamali. Accelerated ito'ng higante'ng to. 6'3 kaya heigt nya and he's 23. Cool right? Si Rhyne naman, 5'9 lang. Well, tatangkad pa yun. 19 palang naman kami :3

Natatawa'ng umiling ako saka tumayo. Nung pigilan nya ako, tinuro ko yung counter. Binitawan nya na ako. Um-order ako ng foods na pwede sakin.

Pabalik na sana ako but someone stopped me. I mean, asked something to me. I guess I know what she's going to ask.

"Can I help you?" ako

"Yes. The guy who's sharing a table with you. Who is he to you?"

Masyado nama'ng straight to the point. And sabi na nga ba. Mag tatanu'ng ito ng tungkol sa kasama ko. Tumingin muna ako kay Kuya Rust na naka simangot na naka tingin sakin.

Haist. Ako na talaga ang mabait.

"Do you need something?" ako

"Don't answer my question with another question." taray!

"My fiance and soon to be husband."

Naka ngiting sagot ko. Napa nganga yung babae. Literal. Natatawang iniwan ko na sya dun habang pinag bubulungan ng iba. Pag tingin ko kay Kuya Rust. Naka ngisi ang loko.

Inilingan ko lang sya saka kumain na pero pinigil nya ako. Kumunot yung noo ko ng punasan nya yung gilid ng labi ko.

"You're eating like a child."

"Thanks."

Saka ko nala'ng naalala yung pinunta ko kaya inubos ko na yung pagkain ko saka sya hinarap. Naka tingin lang sya sakin. Ngumiti lang ako saka inabisuhan sya'ng mag salita na.

"I will be frank to you, Shon.

Your cancer already spread in your body faster than what we expected."

Sa sinabi nya'ng yun, tuluya'ng nawala ang ngiti sa mga labi ko.