Kaderimde Saklı

Kaderimde Saklı《7》

بِسْـــــــــــــــــــــ ـمِ اﷲِارَّتْمَنِ ارَّتِيم

Geçen ızdıraplı günler sonucunda, Eflin iyileşmiş ve sanki yenidoğan bebekleri gibi sağlıklı olmuştu. Bu gün ise taburcu oluyordu. Elif kızını giydirdikten sonra onu kucağına almış ve burnunu boynuna gömmüştü. Minik cennet kokusunu yeniden anımsamak için. O sırada içeriye; burada oldukları zaman hep yanlarında, onlara yardımcı olan stajer öğrenciye baktı Hafsa. "Müsaitseniz gelebilir miyim?"

"Gel tabi canım." Diyen Hafsa kıza sevecenlikle gülümsedi. Burada kaldığı 2,5 ay boyunca çok yardımı dokunmuştu Sultan'ın.

"Ya, ben siz gitmeden önce bi' görüşelim, dedim de." Dediğinde utandığı belli oluyordu. "Gel canım, tabi ki."

Sultan yavaşça Eflin'e yaklaştığında yüzünde mutlu bir tebessüm belirdi. Hiç şüphesiz bu hastanede çalıştığı günlerde en çok bu bebeği sevmişti. Hani derler ya; içi kaynamıştı. O kadar yani. Her gün mutlaka uğrardı. Şimdi ise Eflin bebek gidiyordu. Ama şükür ki iyileşmişti ve sağlıklıydı artık. Eğilip, mor takımlar içindeki bebeği sevmeye başladı. "Eflinnn, kuzum, sen gidiyo' musun şimdi? Sen gidersen n'aparım ben burada? Başka bebeklere nasıl bakarım? Hı? Ayy yerim senin o tatlişko ağzını yaa!! Tatlı şeyy!" Bu arada dolaptaki eşyalarını alan Elif hemen seslendi Sultan'a doğru. "MaşaAllah de Sultan kızıma!"

"Ay demez miyim? MaşaAllah, MaşaAllah, nazar değmez İnşaAllah!" Hafsa , Sultan'ın bu tepkisine gülerken, bir yandanda ablasına yardım ediyordu. Sonunda toparlandıklarında, Hakan gelmişti. "Çıkış işlemlerini yaptım. Gidebiliriz artık." Dediğinde onunda yüzü gülüyordu. Minik prensesi iyileşmişti. Ondan mutlusu yoktu artık. Hastaneden çıkarken yine Eflin'i sevenler gelip tekrardan geçmiş olsun dileklerini iletmişlerdi. Hastaneden çıktıktan sonra derin bir nefes aldı. Sonunda bitmişti hastane maceraları.

Arabanın yanına doğru yürürken Elif annelik dürtüsüyle iyice sardı Eflin'i. Dahada bir hassaslaşmıştı şu dönemde. Arabaya geldiklerinde, Hakan arabanın kilidini açıp, baldızının ve eşinin binmesi için de arka kapıyı açtı. O da öne bindiğinde derin bir nefes verdi. Bu imtihanda zorla, şerle ama güzellikle bitmişti ama olsun. Onun için Elif'e ve Eflin'e herşey değerdi.

● ○ • ○ ●

Eve geldiklerinde ise oturmuşlar muhabbet etmişler ve küçük Eflin'i banyo yaptırmışlardı. Ama yarıda Hafsa ve Elif , bebek çok ağladığı için dayanamamış içeri gitmişlerdi. Ama Eflin bebek o kadar bağırıyordu ki. Sonrasın da Feyza yardım etmişti ama ne yardım.. Resmen Eflin'e dokunmadan yıkıyordu. Sonunda kaynanası Halime Hanım kızmıştı.

"Yavrum, çocuğa ne yapıyorsun öyle? Düzgün yıkasana.." Sonrasında üstünü giydirmişlerdi. Tabi bebek banyodan sonra durur mu? Tık yok. Uyuyup kalmıştı. Onlarda güzel bir çay demleyip, içmişlerdi. Az önce ise Halime Hanım'ı, Hacer Hanım aramış ve müsaitlerse, geçmiş olsuna geleceklerdi. Bu haberi vermek için yavaşça mutfağa süzüldü. Kapıyı açtığında mutfakta oturan kızlarını gördü. Elif, Hafsa ve Feyza..

"Kızlarım, Hacer'ler gelecek şimdi. Çay hazırlayın tamam mı? Yanınada kek falan."

Elif hemen atıldı. "Tamam anne, buzlukta böreklerim vardı, Feyza da o maharetli elleriyle bi' kek yapar. Değil mi Canım?"

"Ona ne şüphe?" diyerek araya girdi Halime Hanım. Hafsa da oturdu sandalye de iyice yayıldı. "Eh bende oturayım bari." Deyince Halime Hanım lafı yapıştırdı. Ve mutfaktan çıkarken de şen kahkahasını içinde tutamadı.