Lacivert - Safir - Amber

SAFİR | 1.BÖLÜM

Instagram: t.y.mazer
Twitter: tymazerr

LACİVERT 2. KİTAP 

SAFİR

1. BÜYÜ

Hissettiğim duygu karmaşası içinde en kolay seçileni rahatlama ve güvendi. Lacivertin güvenli tonuna sığınarak derin bir nefes aldım. Oysa sonsuz bir acının karanlık odalarına hapsolmama çok az kalmıştı.

Hala akmaya devam eden gözyaşlarıma aldırmadan, özlemini çektiğim renklere biraz daha baktım. O ise dehşetin gölgesini kendi üzerine almış gibi korkutucuydu. Onu bilmesem, tanımasam korkardım belki...

Karanlığın ardına saklanmış da olsa, dehşetin kendisi de olsa, bir noktada o benim Edepsiz Lacivert'imdi.

Gözlerini bir süre üzerimde gezdirdikten sonra ne yaptığının yeni farkına varmış gibi hızlı adımlarla yanıma geldi. Yüzündeki yeni bir ifadeleri seçebiliyordum. Korku, endişe, acı... Daha önce aynı anda rastlamadığım birçok duyguyu şimdi görebiliyordum.

Hepsini kusursuz bir şekilde harmanlamış ve incecik bir maskeyle yüzüne sabitlemişti. Ancak yanıma yaklaştıkça zaten ince olan maskesi daha da saydamlaşıyordu. Suratı acıyla geriliyor, hayran olduğum ifadesizliği bile ona yardımcı olamıyordu.

"Beren..." dedi can çekişir gibi. Gösterdiğinden çok daha fazla acı çektiğini hissedebiliyordum.

Cevap vermek yerine sadece yüzüne baktım. Panik yapmıyordu, ama sanki paniklememek için ekstra çaba sarf ediyordu. İlk defa.

"Buradayım Deirdre'm artık güvendesin." diyerek yanıma eğildiğinde gözlerimi sıkıca kapayarak devam etmeye meyilli gözyaşlarımı engellemeye çalıştım. Daha fazla ağlamak istemiyordum ancak 'Deirdre'm' diye seslenişi bu durumda bile içime işlemek için yeterliydi.

Kontrollü ve hızlı bir şekilde vücudumu saran kemerleri çözmeye başladı. Bunu yaparken o kadar dikkatliydi ki tenime değmemeye gayret ediyordu. Bunu hassas olduğumu düşünerek yaptığını biliyordum ama yine de onun dokunuşundan, şefkatinden mahrum kalmak o kadar canımı yaktı ki, az önce geri gönderdiğim yaşlar hevesli bir şekilde yanağımdan süzülmeye başladı.

"Şştt, Beren ağlama. Lütfen ağlama, söz veriyorum bir daha seni kimse incitemeyecek."

Sesi fısıltı şeklindeydi. Beni sakinleştirmek istercesine Lacivert'in sınırlarını aşan şefkatle yüklenmiş bir teselliydi bu. Ardından avuçlarıyla yüzümü kavradı ve gözlerimin içine bakarak tekrarladı.

"Bir daha kimse seni incitemeyecek"

"Anladın mı güzel Deirdre?" diye devam ettiğinde sesine bulaşmış acı, kendini fütursuzca belli etmişti. Başımı salladım ancak hala şoktaydım.

Bacağımı sıkan son kemeri de çözdükten sonra sırtımdan kavrayarak bana destek oldu ve doğrulmamı sağladı.

Kesik bir nefes verdikten sonra, yaşların ıslattığı gözlerime baktı ve sol elini uzattı. İnce parmaklarını takip ederken bakışlarının saçımdaki pembe peruğa kaydığını gördüm. Başımdaki yapay saç yığınına uzanırken, birden elini yumruk yaparak geri çekildi ve yumruğu havada asılı kaldı. Yüzü kasılmıştı. Kendiyle kavga halinde olduğu açıkça belli oluyordu. Lacivert gözleri yine o andan uzaklaşmıştı. Ancak nasıl olduğunu anlamadığım bir şekilde toparlanarak avucunu açtı ve tek hamlede saçımdaki peruğu çıkardı. Hızlı olmasına rağmen nazikti. Ensemde küçük bir topuzla toplanan saçımı yine aynı hafif hareketlerle çözerek sarı tutamlarımın omuzlarıma düşmesine izin verdi.