Ang gago kong beastfriend

Chapter 44.

WARNING: SPG

CHAPTER 44.

ANTON'S POV.

It hurts seeing Olivia beg. It hurts seeing her cry a river. It hurts seeing her regretting everything she did these past few weeks. It hurts imagining her having the suicidal thoughts.

"Anton, nagmamakaawa ako.." Halos isang oras na siyang nakaluhod. Ilang beses 'ko siyang pinapatayo pero ayaw niya. "Anton... Please!" Muli siyang humagulgol.

"Diba gusto mong makipag break? Diba? Oh eto na, nangyari na." Sabi 'ko. I have to be heartless. Para din sakanya 'to.

"Hindi! Hindi nga Anton ano ba please naman!" Naghihisterya na siya. Pulang pula na ang mukha niya sa kakaiyak.

Bumukas ang pinto. Iniluwa nito ang parents 'ko... At ang pamilya ni Via.

"Anton anak!" Dinaluhan ako ni Mama. Umiiyak siya pati ang mga kapatid 'ko kaya mas nalungkot ako. So sad that I'll leave them again soon.

"Ma.. Namiss kita." Nanghihinang sabi 'ko. "Namiss 'ko kayo.." Niyakap 'ko din ang mga kapatid 'ko na humahagulgol nadin.

"How dare you, Olivia! Pinagkatiwalaan kita!" Nagulat ako ng sampalin ni Ate Roanna si Via. Agad akong tumayo, tinanggal ang dextrose 'ko at dinaluhan si Via. Paano nila nalaman?

"Ate!" Niyakap 'ko si Via at nilayo kay Ate.

"You whore, Olivia! Hindi 'ko akalain na katulad ka din pala ng kuya mo!" Anang Ate.

"Roanna 'wag mong dinadamay ang relasyon natin noon dito—"

"What happened, Wanna?" Tanong ni Mama na nalilito.

"Ma, Via cheated on Anton." Gigil na sabi ni Ate.

"Ate hindi iyon totoo. Olivia did not cheat on me. Mali iyong kwento, Ate." I lied. I don't want my family to despise Olivia kapag namatay na ako.

"N-no.. It's true. I cheated." Matapang na sabi ni Via. "I cheated on Anton. But that doesn't mean na wala na akong karapatan alagaan si Anton—"

"How dare you, Via." Mariin na sabi ni Mama. "Olivia iuwi mo na 'yan sa Manila. Mas mabuting maghiwalay na kayo."

Pinaghiwalay ni Mama ang mga kamay namin ni Olivia. Halos madurog ang puso 'ko nang pumiyok si Olivia habang umiiyak. I'm sorry, my love. I'm so sorry.

Muling lumuhod si Olivia at niyakap ang mga tuhod ni Mama, "Magbabago po ako.. Mama nagmamakaawa po ako hayaan niyo pong alagaan ko si Anton. Mama.. Mama.. Mama please po.. Ate wanna, kuya Hades, Magui, Lelay.. Please."

Niyakap 'ko siya at pinatayo. I kissed her forehead at muling tumulo ang mga luha 'ko. I'm gonna miss my girl. I'm gonna my wife. I'm gonna miss my life. I'm gonna miss my sunshine. I'm gonna miss my Maria Anna Olivia.

"Mahal na mahal kita, Olivia.. Mahal na mahal." I cupped her cheeks na sobrang pula sa kakaiyak.

"Anton—"

"Promise me one thing, Olivia. Do not ever commit suicide. Don't harm yourself. Okay? Babantayan padin naman kita, eh. Kahit hindi mo ako nakikita, palagi akong nasa tabi  mo. I promise you that. Hindi kita iiwan."

"A-anong hindi! Eh nakikipagbreak ka na nga! Anton..." Muli siyang humagulgol.

"Ma, ibalik niyo na po si Via sa Manila." Nagsmile ako kay Tita Oliva. She nodded ng tahimik at kinuha mula sa akin si Via.

"Mommy let me go!" Pagmamatigas ni Via. "Anton akala ko ba walang iwanan! Anton!"

Wala na siyang nagawa ng buhatin siya ni Kuya Oliver at umalis na. Rinig na rinig 'ko ang hagulgol ni Olivia habang papalayo and it fucking breaks my heart.

Umubo ako at may dugo na lumalabas doon. Tanggap ko na. Tanggap ko na mamamatay din ako.

"Doc, malakas naman si Anton. Paanong stage 4 agad? Ni walang nagpakitang sintomas.." Anang Kuya Hades.

"That's the bad thing, Mr. Blackwell. Nagpakita ang sintomas kung kailan malala na.. And i'm sorry to say that there's no cure for this."

I sighed. Wala na talaga akong kawala sa kamatayan.

OLIVIA'S POV.

Hindi 'ko alam kung paano nila ako naibalik sa Manila. I've been so depressed. I've been skipping meals and I've been sleepless. Hindi 'ko alam kung bakit buhay pa ako.

Wala na akong balita kay Anton. Kumalat nadin sa buong Brentville ang kundisyon ni Anton. Wala akong balita sakanya. His accounts were turned down at ni-isa sa kanila ay walang ma-contact kaya I've been clueless kung ano ng kalagayan niya.

Nakakita ako ng blade sa sewing kit 'ko. I locked the door at isinagawa ang hobby 'ko kapag depress ako.

I cut my arm. Simula sa palapulsuhan hanggang sa ibaba ng siko 'ko. I sighed ng maramdaman ang hapdi. Puro dugo ang braso 'ko at nararamdaman 'ko na ang hapdi nito. Nanghihina na ako. I silently wished na sana matuluyan na ako to finally escape from everything.

Hindi ko kaya maging matatag. Hindi ko kaya maging masaya ulit. Wala na sa akin si Anton at ang ibig sabihin 'non ay wala na din akong buhay.

Ang gago 'ko para gumawa ng isang bagay na alam kong ikakasira ng relasyon namin pero heto ako ngayon, nagpapakamatay dahil din sa sarili kong kagagahan.

If i didn't cheat, siguro maaalagaan ko padin si Anton ngayong kailangan niya ako. Pero anong ginawa ko? Tangina. Kasalanan ko talaga lahat.

Mas nilaliman ko pa ang hiwa 'ko sa aking pulso and in that instant, nakaramdam ako ng matinding hilo at nandilim ang paningin 'ko.

See you in heaven, My dear Anton.