CHAPTER 69

3.8K 102 0
                                    

*AMBULANCE'S SIREN*

"Charlotte please, don't leave me. Please, malapit na tayo sa hospital please hang in there. Breath for me please." *Cries*

*Beep beep beep beep beep*

"No no no, Charlotte!" --Yuji

"Sir, move, we have to save her. Crash cart! Charge to 200. Clear!"

*!*

*Beep beep beep beep beep*

"No change, charge to 300. Clear!"

*!*

*Toot toot toot toot toot*

"Ok, she's back but we need to hurry."

"Charlotte, nandito lang ako. Hindi kita iiwan kahit anong mangyari, please wag mo rin akong iwan."

(Hindi ko alam kung anong nangyayari, ang alam ko lang nasa ambulansya ako at pakiramdam ko namamanhid yung buong katawan ko. Si Yuji kanina ko pa naririnig boses nya, hawak hawak nya yung kamay ko at ramdam ramdam ko yung daloy ng luha nya sa mga kamay ko. I can't feel a thing, w-what happened? Bakit si Yuji lang ang nakikita ko, nasaan si Avery? Nakabalik ba kami sa camp site? Bakit nandito si Yuji? A-ano bang nangyari sakin?)

*Stopped infront of the hospital*

"What do we got?" -Surgeon

"Her name is Charlotte Briones. She was lost in the woods and fell down in a trap. Dislocated knee, arms, loss a lot of blood, and her head looks bad. She's sedated and her vitals are in pretty bad shape. She's awake but it seems she doesn't know what's happening. We revived her for 3 times now."

"She's in shock, put her in Trauma room 3 and prep her for surgery right away. Her head keeps bleeding we have to stop it. Page ortho, cardio and neuro. Tell them I need them on this one. Go." --Surgeon

( May tatlong taong tumutulak ng gurney na hinihigaan ko, isa na dun si Yuji. Gusto kong magsalita pero walang lumalabas sa bibig ko. Ayoko dito, bakit ang daming tao. Naramdaman kong tumigil yung pagtulak nila sa hinihigaan ko at binuhat pa nila ako para ilipat ako sa hospital bed. Lahat sila natataranta, may isang surgeon na iniilawan ng flashlight na maliit yung mata ko. Gusto kong sabihin na ok lang ako, uuwi nalang ako gusto ko makita sila Mama, Papa, si Raven pati yung aso ko. Hindi ko pa sya napapakain ngayong araw, malamang nagugutom na sya, I have to get up and leave here.)

"Anong pangalan nya?" -Surgeon #1

*Grabbed the chart*

"Charlotte. Charlotte Briones" --Surgeon #2

"Ok, Charlotte look at me. Nasa hospital ka, nahulog ka sa bangin. Hindi mo maramdaman ang buong katawan mo dahil sa lakas ng impact ng pagkabagsak mo. Now, I need you to stop moving and do our job. Your head are in pretty bad shape and you dislocated your knee and right arms. I know you're scared but that's why we're here. We are going to help you, everything's going to be fine." --Surgeon #1

"Alright, we have to intubated her." --Surgeon #2

(N-nahulog ako sa bangin? Si Avery? Nasaan sya? May nangyari din ba sakanya? Bakit wala sya dito? Dalawang surgeon yung umaasikaso sakin, nararamdaman kong kanina pa nila ako tinuturukan ng kung ano ano sa kamay at braso ko. Masakit, gusto ko um'aray pero hindi ako makapagsalita. Akala ko tapos na sila sa lahat ng ginagawa nila not until I saw one surgeon holding a tube infront of me.)

"Hold her, this is going to be painful." --Surgeon #2

(The next thing I know, pinasok nila yung tube hose sa ilong ko pababa sa lalamunan ko. Sobrang sakit, nagwawala ako habang hinahawakan ako ng apat na nurses. Sa pagwawala ko napatingin ako sa bintana at nakita ko dun si Yuji na napapatakip ng bibig nya, umiiyak sya habang nakikita nya akong nagwawala sa sakit.)

"Done. She's intubated." --Surgeon #2

"Ok, her abdomen looks bloated. She must have an internal bleeding, we have to operate now or she will keep coding." --Surgeon #1

(May tube ng nakalagay sa ilong ko, mas lalo lang akong nahirapan magsalita dahil nararamdaman ng lalamunan ko yung tube. Tinutulak na naman nila yung higaan ko, there were 6 person pushing my gurney. Paglabas nila sakin sa pinto nilapitan agad ako ni Yuji, yung polong suot suot nya puno ng dugo. Yung kamay nya, pati yung mukha nya. Sabi nila nalaglag ako sa bangin, sya ba bumuhat sakin palabas ng bangin na yun? Hinahawakan nya yung kamay ko hanggang sa makarating kami ng operating room at harangan sya ng ilang nurses dahil bawal na syang pumasok doon. The last thing I saw was his smile saying that it's going to be fine. His grip unto my hands and his tears that falling in his face. That was all I remembered until they put me into operating bed and put a mask on my face.)

"We're going to operate now, Charlotte. This mask will put into sleep and I promise you that will not feel anything. Sleep now, Charlotte. You are going to be fine." --Surgeon #1

(Yun nalang ang huling boses na narinig ko hanggang sa nakaramdam ako ng antok at ipinikit ang mga mata ko.)

---

My Professor, My Love.Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon