ESARET

3. Bölüm Volkan Ve Buz

Yorumlar ve destekleriniz sonsuz sevgi saygı ve teşekkürler.💜

Multimedyamız bu kez devlerin aşkı💜  #esaret kahveler ve 3. bölüm. Buyrun arkadaşlar bölüm sizlerin☕️🐞

Hande soğuk yeşillerden gözlerini çekip karşısında duran babasına zoraki gülümseyip masadaki meyve suyunu alıp içmeye başladı. Diğer tarafa baksa da o gözlerin üzerinde olduğunu hissediyordu. O bakışlar nereye değse orayı buz gibi ediyordu! Şu an o soğukluğu boynunda ve omzunda hissediyordu. Ürperirken annesinin sesini duyunca dikkati dağıldı.

"Seni çok heyecanlı görüyorum. Beni şaşırttın."

Hande yan tarafına bakmamaya gayret ederek annesine zorla gülümsedi.

"Öyleyim. Yani heyecanlı. Kolay değil ekip olarakta olsa yer altı şehrinin bulunmasında imzam var. Bu gurur verici bir olay. Konuşmacı olarakta beni seçtiler. Heyecanım birazdan geçer."

"Seninle gurur duyuyorum. Bir anne başka ne ister ki? Değil mi Demir."

Demir tedirgin bakışlarını daldığı yerden çekip karısına, sonra Hande'ye baktı.

"Öyle ya. Bir anne baba ne isterse biz fazlasıyla kızımızda gördük. Seninle gurur duyuyoruz. Sen o konuşmanın da altından büyük bir başarıyla kalkarsın."

Hande heyecanını atarken yanında erimek üzere olan Seza'ya gözü çarptı. Seza gözlerini kırpmadan arada kendine bakan genç adama bakıyordu. Tam bir aptal aşıktı! Arkadaşını aşık olduğundan beri tanıyamıyordu.

Basının sorularını yanıtlayan Kerem yanına gelenlerle konuşurken Hande göz ucuyla Kerem'e baktı. Elindeki kadehi tutup etrafındakilerle ciddi bir ifadeyle konuşan, resmî bir kutlama ve basının karşısına takım elbise giymeden çıkan bir adam Kerem Karahan! Siyah bir pantolon ve üzerine giydiği siyah gömlek ve siyah spor ceketiyle ortama hem aykırı duruyor hem durmuyordu. Etrafındaki kalabalığa baktığında şaşırmadan edemedi. Aksi, ters bir adam ve etrafındaki kişiler tezat bir durum oluşturuyordu. Bu zamana kadar adını duymaması da garipti. Hoş liseyi dahi il dışında okumuştu ve duymaması gayet normaldi. Ailesinde adını duyduğu sadece Kerem'in anne ve babasıydı o kadar. Adının seslenilmesiyle tüm dikkati dağıldı.

"Hande merhaba."

Hande seslenen kişiye gülümseyip elini uzattı.

"Nesrin merhaba. Nasılsın?"

"İyiyim ama heyecanlıyım. Asıl yük senin üzerinde ama sen daha sakin duruyorsun. Senin bu haline hep gıpta etmişimdir."

Hande yanından geçen görevlinin elindeki tepsiden buzlu soğuk suyu alıp bir yudum içtikten sonra Nesrin'e biraz daha yaklaştı.

"Heyecanlıyım ama yansıtmıyorum. Bizim ekip dağıldı sanki. Aslında bir araya gelmemiz daha iyi olacak. Sonra zor toparlanırız. Fotoğrafta birimiz eksik çıkarsa hoş olmaz. Çünkü emek hepimizin."

Nesrin etrafına huzursuz bir bakış atıp tekrar Hande'ye döndü.

"Aslında haklısın herkes bir tarafta. Neyse şimdi sinevizyon gösterisi başlar ortalık biraz sakinleşir. Yer altı şehrinin ilk görüntülerini, bizim ilk heyecanımızı tepkimizi ekrandan izlemek senin de heyecanını artırıyor mu? Ay benim elim ayağıma dolaşıyor. Kendimi ekranda görmek bir garip geliyor."

Nesrin'in cıvıl cıvıl konuşması Hande'yi rahatlatırken gülmesine de sebep oldu. Nesrin kazı yaparken de böyleydi. Hep heyecanlı, konuşkan herkese aynı samimiyetle yaklaşan  bir kızdı. Hande'yle çok samimi olmasalar da resmî de değillerdi.