Οι Αγγελικοί

Τα καινούρια

                                                                                    Βικτόρια

Η εκπαίδευση ξεκίνησε από την πρώτη μέρα της επιστροφής στο σχολείο. Δεδομένο πως τα απογευματινά μαθήματα των Αγγελικών ξεκινούν στις τρεις το μεσημέρι και τελειώνουν στις έξι και μισή, πίστευα πως δεν υπάρχουν πολλές ώρες στο πρόγραμμα για να τροποποιηθούν έτσι κι αλλιώς.

Κάτι που περίμενα να μην αλλάξει, είναι το μάθημα της Θρησκευτικής Αγωγής που είναι το κύριο μάθημα των Αγγελικών .

Είχαν προστεθεί όμως δύο καινούρια: η ψυχολογία και η εκπαίδευση χρησιμοποιώντας χρονομηχανές.

Ήταν γνωστό πως οι Αγγελικοί πιάνουν χρονομηχανή στα χέρια τους μετά από χρόνια εξάσκησης και εξειδίκευσης. Ο πατέρας μου είναι χρήστης χρονομηχανής, η μητέρα μου όμως όχι. Είναι από αυτούς τους Αγγελικούς που δουλεύουν στη γραφειοκρατία.

Το θέμα είναι, πως θα αντεπεξέλθουμε εμείς οι τελειόφοιτοι σε μια τόσο σημαντική πρόκληση.

"Ανυπομονώ για την τελευταία ώρα!''

Μου είπε η Φωτεινή καθώς διασχίζαμε το διάδρομο για να πάμε στην επόμενη αίθουσά μας για μάθημα. Η τυχερή, είχε την εκπαίδευση στο σημερινό πρόγραμμά της.

«Η Ευήλια είπε πη ως θα μας χωρίσουν σε αρχάριους και προχωρημένους, ή κάτι τέτοιο. Βέβαια, ποτέ δεν ξέρεις αν οι φήμες που βγάζει η Ευήλια ισχύουν»

Της έγνεψα καταφατικά.

«Ει, βγαίνουμε έξω το Σάββατο;»

Μου είχε ζητήσει πολλές φορές να πάμε καμία βόλτα για καφέ ή για παγωτό, και όχι μόνο αυτή, αλλά και άλλες φίλες από το σχολείο. Σχεδόν πάντα όμως κάτι μου προέκυπτε και δεν μπορούσα.

Επίσης... Έβρισκα την ιδέα λίγο ανούσια.

«Έλα μην κατσουφιάζεις!

Σε λιγότερο από δύο μήνες ξεκινάμε την πρακτική μας, και τότε να δεις πόσο θα βγαίνεις!»

Μου είπε

Έπρεπε να μου το θυμίσει αυτό τώρα;

«Εντάξει, εντάξει με έπεισες!»

«Τέλεια! Πάω στο μάθημα τώρα τα λέμε αργότερα!»

Είπε και απομακρύνθηκε βιαστικά.

Είχα αγχωθεί αρκετά για την πρακτική που θα έκανα το καλοκαίρι. Θα μας ανέθεταν έναν άνθρωπο στον καθένα είχαν πει.