Taken by a DEMON (PUBLISHED UNDER RISINGSTAR)

Chapter 18.1

The day where both of us died.

The day where both of us were separated for centuries.

The day where my life became a living hell.

*Flashback*

Araw-araw kaming namamasyal sa mga lugar na nasasakupan nila. Hanggang isang araw, huminto ako sa paglalakad at napahinto na rin sya.

"Alam ko na." sabi ko.

"Anong alam mo na?" tanong nya.

"Halika. Sumunod ka sa akin." Sabi ko habang nakangiti. Lumakad ako papasok sa gubat.

"San tayo pupunta?" tanong nya. Hindi ko nalang sya pinansin. Gusto kong masurprisa sya kapag nakita nya ang lugar na pupuntahan namin.

Naglakad pa kami papasok lalo sa gubat. Napakatataas na nang mga punong kahoy ang nadadaanan namin.

Ang mga huni nang ibon ay dinig na dinig sa tainga sa sobrang tahimik sa gitna nang gubat. Hanggang sa marating na namin ang lugar na ipapakita ko sa kanya. Hinawi ko ang mga dahon na nakatakip sa daraanan namin.

"Ano ba to ba't ang daming sanga at dahon nang-" hindi na nya natapos ang sasabihin nya nang napatingin na sya sa lugar.

May tubig na nagmumula sa agas nang talon. Hindi ito halata mula sa labas nang gubat na may ganito pala dito. Napakalinaw nang tubig. Napaka magical tingnan habang parang sumsilip ang liwanag nang araw na parang natatakpan nang dahon nang mga matataas na puno. May mga bulaklak pa ito sa gilid at sa talon. May makikita ring paru-paro na lumilipad-lipad sa talulot nang mga bulaklak.

I'm so lucky to see her amaze like this. Every reaction is priceless.

"Ang ganda naman dito, Ginoong Eddan!" bulalas nya.

"Talagang napakaganda." I said while looking at her. Sya naman ay inaamoy amoy lang ang mga bulaklak.

"Dapat makita rin itong lugar na ito nina ama at ina."

"Wag." Bigla kong sago kaya napalingon sya sa akin.

"Bakit?"

"Gawin natin tong sekretong lugar natin." I suggested. Bahagya pa syang nag-isip bago sumang-ayon.

"Sige!" sabi nya sabay ngiti habang may hawak nang mga bulaklak.

We always met at that place almost everyday. Until I found the courage to admit to her my feelings.

"Sultana.. uhhh.. Yva..." Tawag ko sa attention nya. Nakatayo lamang sya sa gilid nang batis habng tumitingin tingin sa mga isda na naglalangoyan. Masyadong malinaw ang tuig kaya kitang-kit ang mga itong nagllangoy.

"Bakit, Ginoong Eddan?"

Hindi muna ako nagsalita. Masyadog tahimik ang paligid. Tinig na tinig naming ang mga huni nang ibon.

"May sasabihin ako."

"Ano yun?" nakangiti lamang sya. '

Bago ako nagsalita, inabutan ko sya nang isang white roses na bulaklak na nakatanim na sa isang paso.

Nalilito siguro sya kaya napatanong sya. "Ano yan?"

"Bulalak. Ibibigay ko sayo."