{ TBUP –71: Hell No! }
--Ericka’s Pov--
“Anak? Anak your face!” Sabi ko sa kanya sabay irap.
Oo, wala akong respeto. Oo, wala akong manners. Oo, masama ako. Oo, sobra-sobra ang galit ko. Alam kong lahat ‘yun. Alam kong siguro kung ikaw ‘yung nakatayo sa harapan ko’t sinabihan ko nun magagalit ka sa akin. Sisigawan mo ako. Sasampalin. Sasaktan. Pero ano bang magagawa ko? Punong-puno ng galit ‘yung puso ko. Siguro nga, kaya rin ako naging ganito –btch, palamura, mataray, hindi masipag sa pag-aaral, nanghuhula ng break-ups ng iba or in short walang kwenta –siguro naging ganito ako nang dahil sa lalakeng nasa harapan ko.
Oo, masamang manisi pero –sorry, nagawa ko na.
Sasakay na sana ako ng taxi nang bigla niyang hilain ang kamay ko.
“Anak, kausapin mo naman ako.” Pakiusap niya sa akin.
Hangga’t maaari iniiwasan kong tumingin sa mata niya –bakit? Ayokong makita niyang mahina talaga ako. Ayokong makita niyang nagtatapang-tapangan lang ako. Dahil sa totoo lang, gustong-gusto ko ng umiyak. Ang tagal-tagal ko ng gustong makita ‘yung tatay ko, ang tagal-tagal ko na siyang hinahanap, ang tagal-tagal ko ng nangungulila sa kanya. Inaamin ko, gusto kong magkaron ng isang katulad niya sa buhay ko. Pero sa tuwing naiisip ko ‘yung ginawa niya sa amin ni Mama? Sa tuwing naiisip kong iniwan niya kami, pinabayaan at hindi binalikan? Naiinis ako. Nagagalit ako. Kaya kahit gustong-gusto ko siyang makasama, kahit-gustong-gusto ko siyang makita –itatago ko na lang sa pamamagitan ng pagiging matapang.
“Kausapin? What the heck! Iniwan mo kami ni Mama tapos hihilingin mo sa aking kausapin kita?! Well, WHO YOU?!”
Binubuksan ko na ‘yung pinto nung taxi pero pinipigilan niya ako. Arrgh! Gusto ko ng umalis dito! GUSTO KO NG UMIYAK!
“Patawarin mo ‘ko…”
“Patawad. Hah!” Tumingin ako sa kanya ng matalim, “Kung papatawarin kita ngayon, para ko na ring kinalimutang iniwan mo kami. Para ko na ring sinabing wala lang sa aking umalis ka tapos babalik-balik ka ngayon na parang wala lang nangyari. Waw, bago ‘yun ‘nu? Bagong kagaguhan?”
“Parang awa mo na! Makinig ka naman muna sa akin, anak! Please, sorry na! Kaya kong ipaliwanag lahat kung bakit ko kayo iniwan. Please—”
Agad kong pinutol ang sasabihin niya.
BINABASA MO ANG
The Break Up Planner (Published Under Pop Fiction)
Teen Fiction"Break na 'yan sa Sabado!"
