Pretending with the Snob (Pyxis #1)

Chapter 10

Chapter 10 - Phoenix 

My favorite day of the week has come. It's finally Friday! I promise Charlie and the kids na bibisitahin ko ulit sila ngayon. I can't contain my excitement, ginamit kong inspiration 'yon para mabuhay sa Algebra.

And I do! I get out alive! Well, just barely. Naka-three ako out of ten sa quiz namin, which is quite new dahil kadalasan zero ako. May improvement ako kahit kaunti! Miles and Tyler on the other hand, got four points. Nag-i-improve na talaga kami.

Sa A.P. naman, pinahanap kami ng partner para sa report. For sure Miles will partner up with his boyfriend so I look around the room para humanap ng pwedeng partner ko. There seems to be none. It's my third Friday in Luxford kaya kahit papano may kilala na ko sa mga classmates ko, wala palang akong mahanap na sa tingin ko ay makakapalagayan ko ng loob.

"Sammy! Partner tayo?" narinig kong tanong ni Miles sa katabing upuan niya, na nasa harap ko naman. It's Samantha Lee, ang pinaka-brainy sa klase namin. Palaging nakataas ang kamay niyan, kung hindi perfect, palaging matataas ang scores niya sa quizzes sa lahat ng subjects.

Pinagpapalit na ni Miles ang boyfriend niya para sa brainy.

"No." mariing sagot ni Sam.

"Please? Wala pa akong partner." Miles asks cutely, nag-pout pa. He's using his powers again na mukhang walang talab kay Sam.

"So? I don't care." she deadpans.

Pingilan kong tumawa. I salute this girl. She's a rare kind, bihira lang ang mga taong hindi tinatablan ng powers ni Miles.

Dahil natagalan kami sa pagpili ng partner, nainip si Teacher. 'Yung magkakatabi na lang daw ang partner para mabilis. After non, nagbigay siya ng rubrics para sa reporting at nag-proceed na sa lesson.

Ngumisi ng malawak si Miles, "Pano ba 'yan, Sammy? It looks like we're destined."

"Destine your freaking face."

You go girl! I silently cheer.

And then I realize who my partner is.

Dahan dahan kong nilingon ang katabi ko.

His chin is resting on the back of his hand very coolly while staring at me. Hinuhusgahan na naman ako ng masungit na orange na 'to. I feel it.

I stare at him, too. Hindi ako magpapatalo sa kanya!

Then our teacher speaks at doon niya tinuon ang atensyon niya.

"Makinig ka." Orange says,

"Nakikinig ako!" pero hindi ko inalis ang tingin sa kanya. I find myself wondering for the nth time now, how is he this good looking? Gah, side profile niya palang pamatay na. Makapal ang kilay, mapungay ang mga mata, at 'yung ilong! King ina! Literally, ang perfect ng shape. Lalo na 'pag naka-side view siya, jusko. And his lips! His fucking lips! They're pink with a touch of orange and peach. Akala mo naka-lip tint. Dinaig ang chapped lips ko. He rarely smiles but when he does, oh my gahd, hindi lang makalaglag panty, makalaglag bra din! Kapag tumawa pa siya, na minsan niya lang din gawin, buong damit mo na ang malalaglag!

Minsan ko pa lang siyang narinig tumawa ng totoo, 'yung walang halong panghuhusga o pang-iinsulto. Nasa Pyxie Point kami, Hunter and Aiden are saying jokes to each other, bawal silang tumawa. Ang tumawa, may pitik sa noo. Miles was the first to laugh, at nagsunud-sunod na kami. To my surprise, Tyler was laughing, too.

Ang sarap niya lang titigan habang tumatawa. His mouth is in a weird shape too, pa-box! At kapag tawang tawa siya, pa-heart.

My thoughts are interrupted when he holds the top of my head and turns it so I could look at our teacher.