if you || kth. ✓

٢٩

14.12.2011
03.44pm

Okul boşalırken ben usulca spor salonuna geçiyorum. Girişte durup bir halı sahası genişliğindeki salona bakıyorum. Derin bir iç geçirirken temizlik odasından aldığım paspasla işe koyuluyorum.

Kulaklığımdan yükselen melodiye eşlik ederken zeminde bıraktığım ıslak izlere bakıyorum.

Suya daldırıp sıktığım paspası yeniden yerle buluştururken sağ kulağımdan çekilen kulaklıkla kafamı kaldırıyorum.

"Taehyung?" Diyorum şaşkınlıkla baktığım yüzüne.
"Burada ne yapıyorsun?"

Elimdeki paspası alıyor ve gülümsüyorsun.

"Kuşlar bana yardıma ihtiyacın olduğunu söyledi." Diyor ve yumruk yaptığın ellerini beline yerleştirip sözde kahraman gibi görünmeye çalışıyorsun.

"Süper Taehyung, hizmetinize amadedir."

Yüzümü saran gülümsemeyle sana bakıyorum.

"Teşekkür ederim." Diyorum.

Yeni aldığım paspasla yanına geliyor ve beraber temizlemeye başlıyoruz. Bu sefer kulaklıktan gelen melodiler yerine senin sesin dolduruyor kulaklarımı.

Beyaz gömleğini sıvamış paspas yapıyorsun. Gözlerimi senden alamıyorum.

Saç tutamların alnına düşüyor ve yüzünden eksik olmayan bir gülümseme sarıyor.

"Kaytarmak yok! Ne diye oyalanıyorsun?"

Kelimelerin beni hayal aleminden çıkartıp gerçek dünyaya getiriyor. Kafamı sallıyor ve paspaslamaya başlıyorum.

"SooYun, teşekkür ederim." Diyorsun. Neyden bahsettiğini anlamayarak sana bakıyorum.

"Bu cezayı neden aldığını biliyorum." Deyip gözlerini gözlerimle birleştiriyorsun.

"Ama lütfen bir daha beni savunma. Buna ihtiyacım yok."

Hüzün sisi gözlerine çökmeye başlasada gülümsemen bu sisi dağıtan bir güneş gibi beliriyor yüzünde.

"Ben alıştım. İnsanlar böyledir. Görmek istediklerini görürler. Sende alışsan iyi olur." Diyorsun.

"Hem her seferinde seni spor salonunda paspas yaparak bulursam, işimiz iş."

Paspası yere sürterek öteki tarafa koşuyorsun.

Başkalarına yardım edip kahraman olmaya o kadar alışmışsın ki sana yardım edilmesini anlayamıyorsun.

Sen bir kahraman değilsin.
Herkes gibi yürüyen birisin sadece.