The Next Generation

Hoofdstuk 19

"Daar zijn jullie" Ik glimlachte en ging naast Chris zitten. 

"Ik hoorde dat jullie gymles interessant was?" Zei David. Ik wierp een snelle blik naar Kelsie. "Hoezo, wat hebben jullie dan gehoord?" vroeg Kelsie nonchalant. 

"Heeft de nieuwe stagiair een oogje op je?" vroeg Chris. Ik keek hem verbaasd aan. "Nee, nee, tuurlijk niet, hoezo, wat heb je gehoord?" Ik begon in paniek te raken. 

"Hij kende je naam voor dat iemand zich ook maar had voorgesteld" Ik keek naar Kelsie voor een redding. "Omdat de gymleraar onze namen al had genoemd, hij wist daarom onze namen" 

"Ach Hailey, zie het zo, een leraar minder die je eruit zal sturen" Zei David lachend. "Hij heeft geen oogje op mij, hij heeft al een oogje op iemand anders, en de leraar zei toen onze namen omdat we niet aan het opletten waren" "Hoe weet je dat de stagiair een oogje heeft op iemand?" Vroeg David.

"Dat zei de leraar, dat alle meiden het uit ons hoofd moesten laten omdat hij al een oogje op een andere meid had" Zei Kelsie. Mijn handen werden klam van de spanning. 

Als Chris er nu achter kwam dat Chuck de stagiair was, zou hij woedend kunnen worden. Vooral omdat ik niks zeg, maar ook omdat hij weet dat Chuck zeker nog een oog voor mij heeft. David zou ook boos worden want hij wil dat ik minimaal honderd meter afstand hou, en geen millimeter minder. Dat wordt lastig als we vertrouwensoefeningen samen moeten doen. 

"Hailey, wat wil je drinken?" Chris keek me vragend aan. "Doe maar water" Hij bleef me vragend aan kijken. Ik wist dat ik verdacht was. Ik wist niet dat het zo moeilijk was een geheim van Chris te houden. Ik weet niet hoelang ik dit kan volhouden. Ik wist dat een geheim van David houden moeilijk was, maar dit maakt het duizend keer erger. Kelsie en ik moesten snel iets verzinnen want dit kon ik niet heel lang meer volhouden...

~*~

Tijdens het avondeten kon ik mijn gedachtes niet van Chuck afhalen. Ik bedacht duizenden plannen om onder hem uit te komen, van blessures tot van klas wisselen. Het probleem is alleen dat als ik een blessure fake, ik geen vrij meer kan krijgen voor danswedstrijden. Klas wisselen kan niet want dan komt mijn rooster in de knoop. Ik heb zelfs bedacht om mijn ouders te vragen met de directeur te praten, maar ook dat is onmogelijk. 

"Hailey, waar zit je met je hoofd?" Mijn moeder keek me bezorgd aan. "School" Dat was geen leugen, voor het eerst sinds gym was dat de waarheid. "Maak je niet zo druk, het is net de eerste schooldag van je laatste jaar, dat kan intens zijn maar het komt allemaal goed. Je redt je examens en gaat studeren." 

Ik glimlachte. "Ik weet het mam" Ik nam snel een hap van mijn eten voordat ze gekke dingen in haar hoofd ging halen en me naar een therapeut zou slepen. Ik zag vanuit mijn ooghoek dat ze opgelucht adem haalde en dus serieus dacht dat ik misschien wel of misschien niet een eetprobleem zou hebben. 

Om dat plan voorlopig uit haar hoofd te halen at ik nog wat extra en een toetje, ook al kon ik eigenlijk niet meer. Ik wilde niet dat ik dadelijk extra gezeur kreeg, al hoe wel, het zou wel een goede reden zijn om onder gym uit te komen als mijn moeder dacht... nee want dan moest ik stoppen met dansen en dat wil ik niet. 

Gefrustreerd ging ik naar mijn kamer. Mijn gedachtes werden onderbroken toen Chris mijn kamer op kwam. "Ik verveel me" Hij viel op mijn bed neer naast me. 

"Mijn ouders waren voor het eerst beide thuis met het eten en het enige waar ze over konden praten, nee, schreeuwen is een beter woord, was budgetrapporten van de zaak. Het gaat altijd over werk en altijd over geld en ik wordt helemaal gek van ze" 

"Wat?" Ik keek hem verbaasd aan en keek hem aan. "Hailey, serieus waar zit je met je hoofd, sinds vanmorgen doe je al vreemd." Ik schudde mijn hoofd. "Er is niks" 

Chris trok me naar hem toe en rolde langzaam op me en begon me te zoenen. 

Voorzichtig trok ik me terug. "Je zit er niet eens bij met je hoofd, je bent ergens in een ander universum" Ik wilde iets zeggen maar ik wist niet wat ik moest zeggen. "Ik snap niet wat er met jou aan de hand is vandaag, ik weet niet of ik iets fout heb gedaan maar met het drama rond mijn ouders dacht ik even mijn hoofd leeg te kunnen maken bij jou, maar dat lukt dus niet" 

Hij stond op en liet me alleen achter op mijn bed. Een traan rolde over mijn wang. Hij is zo goed, ik wil hem alleen beschermen. Ik weet dat hij Chuck namelijk haat. Ik wil Chris geen pijn doen. Ik moest duidelijk snel een oplossing vinden voor dit, want ik wil Chris niet kwijt, ik kan Chris niet kwijt raken door Chuck... Dat kan gewoon niet...