Ik riep haar nog na, maar mijn woorden werden tezamen met haar gestalte opgenomen door het duister om nooit meer herinnerd te worden. Ik had het kunnen zien aankomen, mijn pogingen haar tot nieuwe inzichten te brengen werkten zelden. Ik besloot nog maar een duik te nemen voor ik ging slapen. Ik sliep al een aantal dagen erg onrustig, water helpt mij op een of andere manier altijd om alles op een rijtje te zetten, vandaar.
Maar het mocht niet baten, nog nooit heb ik zo'n slechte nacht gehad als die nacht. En nee, niet omdat ik constant wakker werd, niet omdat de veringen uit mijn matras staken en ook niet omdat zij niet naast me lag. Die nacht bleef mijn bed onbeslapen. Al hoopte ik naderhand wel dat alles een slechte droom was geweest..
De avond was gevallen, het licht gevlogen en zij was weg. Daar lag ik dan, helemaal alleen, dobberend tussen de bloesemblaadjes van de boom van de buren. De scenering had nog enigzins romantisch kunnen zijn, zij het niet dat ik daar dus alleen lag. Terwijl ik daar dreef keek ik om me heen en dacht terug aan hoe het er voorheen uit had gezien. Tegenwoordig bestond de tuin uit niet meer dan een 'betonnen bak water', die men normaliter een zwembad noemt, en een volledig betegeld geheel met een ommuring die door ongecontroleerde begroeiing niet meer terug te vinden was, vergane glorie. Ik weet nog wel toen ik nog kind was, kleuren tot zo ver het oog kon reiken, het zwembad was gedecoreerd geweest met prachtige mozaïekvloeren en een overhangende boom had het overliggende hemelgewelf omarmd. Mijn moeder had altijd al groene vingers en was dan ook te pas en te onpas in de tuin te vinden geweest. Mijn vader daarintegen had zelfs al menig vetplant de das om gedaan. Toen mijn
moeder uit ons leven verdween, verdween ook het leven uit onze tuin. Mijn vader kon de tuin onmogelijk onderhouden met zijn talenten en daarnaast deed het hem ook gewoon teveel verdriet om in die tuin te zijn. De tuin was voor mijn vader een ware kwelling, naar deze hem inzicht gaf in alles wat hij verloren had of zelfs nooit gehad scheen te hebben.
Zo kwam het dus dat hij besloot het gehele paradijsje dicht te gooien met grauw grijs gesteente en een dikke laag beton en er nooit meer naar om te kijken.
