Back In His Arms Again (Published Under Pop Fiction)

Chapter 34

Chapter 34

Pinilit kong imulat ang aking mga mata. Damn, ramdam na ramdam ko pa rin ang bahagyang pagkirot ng aking ulo. Hindi biro ang ginawang 'yon sa akin ni Cassidy, gusto ko man manlaban ng mga oras na 'yon ay wala akong lakas para lumaban.

I'm totally hopeless.

Hindi na biro ang galit niya sa akin...parang kayang kaya niya na akong patayin ng mga oras na 'yon. Nakakatakot ang kanyang mga mata parang may mali sa kanya, may mali sa kanya.

But wait? Where am I? Ang huli ko lang natatandaan ay nang mapaupo na lang ako at makitang may dulo ako mula sa aking ulo. Damn.

Sumalubong sa akin ang maliwanag na ilaw mula sa itaas. Not my chandelier. Wala ako sa kwarto ko. Wala ako sa sarili kong kama...mukhang nahuhulaan ko na kung nasaan ako.

Hospital bed.

Bahagya kong ipinaling ang ulo ko para malaman kung sino ang nagdala sa akin. At napangiti na lang ako, as usual my saviour. Kasama niya ngayon ang dalawa niyang kaibigan. Mahina silang nag uusap tatlo.

"Gio.." mahinang tawag ko sa kanya. Agad silang napatayong tatlo nang marinig nila ang boses ko.

"Stefan tumawag ka ng doctor" mabilis na sinabi ni Gio sa kaibigan niya.

"Alright" nagmamadaling lumabas ng kwarto si Stefan. Agad dumalo sa aking kama si Gio at Patrick.

"Florence..." pinilit kong bumangon pero pinigilan nila akong dalawa.

"Huwag ka ng bumangon Ate.." bahagyang ngumiti sa akin si Patrick.

"What happened to you? Wala ka ng malay ng makita kita.. and I saw blood..what happened? God Florence.." hindi maintindihan ni Gio kung hahawakan niya ba ako o hindi. He looked damn frustrated..naguguilty ako.

Hindi ako makasagot sa tanong niya. Hindi niya pwedeng malaman kung bakit ako nagkaganito..paniguradong hindi papayag ang mga pinsan ko sa nangyari sa akin. Aabot pa ito sa demandahan..mas lalaki at mas lalala pa ang mga sitwasyon na maaari pang umabot sa pamilya ni Ashong. Hindi ko na dapat dagdagan pa ang isipin ni Ashong.

Hindi ko alam ang mga hakbang na maaari pang gawin ni Cassidy at ng mama ni Nero. Hangga't kaya ko ay hindi ko hahayaang lumaki pa ito. Kilala ko ang mga pinsan ko..hindi sila mapapakali kapag nalaman nila kung papaano ako nagkaganito. Gagawin nila ang lahat para maibawi ako..at yon ang pinaka iniiwasan ko.

Panibagong gulo at hidwaan na naman kung pababayaan ko pa itong mangyari.

Napansin kong may benda na ako sa ulo. Hindi ko na natandaang nawalan ako ng malay.

"I'm so clumsy...nadulas ako Gio. I'm sorry" pagsisinungaling ko sa kanya. 

Mariin niya akong pinakatitigan para malaman kung nagsasabi ba ako ng totoo o hindi. Kinakabahan ako... si Gio at Kuya Nik ang dalawang taong hindi ko kayang paglihiman, hindi dahil nasasabi ko sa kanila ang hindi ko kayang itago..kundi sila na mismo ang nakakaalam kung nagsasabi ako ng totoo o hindi.

"You're lying" seryosong sabi niya sa akin.