Depression

Deel 4

Ik stond in mijn trainingsbroek op het grote podium en glimlachte. Dit was mijn plek. De, nog, lege zaal trok me ontzettend. Straks stonden hier een grote gillende horde met fans om mij te zien. Het liet me zien dat ik toch ergens goed in was.

De fans waren mijn steun om door te gaan. Ik keek de lege staplaatsen die nu nog vol waren met allerlei sound-check apparatuur. Mijn band waren hun instrumenten aan het goed stellen en iedereen gaf mijn momentje.

Dit was mijn momentje. Voor iedere soundcheck stond ik hier, alles in aan het laten werken. Iedere dag als een ritueel wat me door de dag hielp.

"Als je toch al klaar bent, zouden wij dan vast mogen beginnen?" Ik schudde mijn hoofd. "Ik ben niet klaar" Ik zuchtte. "Je bent nog niet klaar? Je zingt niet, je staart nu al vijftien minuten naar het lege vak"

"Dennis! Rot op! Ik ben klaar als ik klaar ben. Ik ben klaar als ik zeg dat ik klaar ben en jij bent aan de beurt als jouw beurt is! Je bent nog lang niet aan de beurt, dat staat duidelijk in de planning"

"Ik heet Lloyd" "Lijkt op elkaar" "Nee! Niet eens een beetje! Waarom neem je niet eens de tijd om onze namen te leren. We zijn al vier weken lang samen interviews aan het doen voor deze tour en we moeten samenwerken"

Ik rolde met mijn ogen. "Je hebt alles verpest, weet je" Ik liep de zaal uit en liep naar mijn kleedkamer, achtervolgd door Lloyd."

"Je bent zo... ongelooflijk! Echt ik doe mijn best om je te begrijpen maar het lukt niet" "Dan stop! Ik heb je niet gevraagd om mij te begrijpen! Ik heb je niet gevraagd om er voor mij te zijn!"

Hij zuchtte. "Omdat je te trots bent om toe te geven wat er aan de hand is" Ik rolde met mijn ogen. "Ga weg. Ik wil mijn rust hebben voor de tour anders gaat het echt niet lukken" Hij knikte.

"Ik snap je niet..." Ik rolde met mijn ogen. "Ik wil ook niet dat je me snapt. Blijf uit mijn buurt. Ik wil je niet hier. Ik snap niet waarom je zoveel moeite doet"

"Omdat ik zie dat je wel wil, maar niet kan" "Wat?" "Vrienden zijn" Ik rolde met mijn ogen. "Doe alsjeblieft niet alsof je helderziend bent. Ik wil afstand. Jij doet jouw deel van de tour en ik die van mij"

~*~

"Kinzly, fijne verjaardag" Mijn manager kwam de jet in en glimlachte. De jongens van Up Sixteen keken op. "Je bent jarig?" Vroeg Lloyd. "Nee, hij zegt fijne verjaardag omdat ik niet jarig ben" Ik rolde mijn ogen en haalde mijn telefoon tevoorschijn.

Mijn manager ging tegenover me zitten. 'Vanavond na het interview is er een feestje voor je in de club die je geweldig vind. Ik heb iedereen een uitnodiging gestuurd die je had doorgegeven. Je hebt vanmiddag nog vrije tijd, die je mag invullen naar eigen zin. Het enige nadeel is dat jullie met zijn vijven de dag door zullen brengen"

"Serieus? Het is mijn een-en-twintigste verjaardag! Ik word maar één keer 21 en jullie laten me vandaag doorbrengen met hen? Ik wil één dag niet doen alsof ik vrienden ben met hen. Please"

Shane, één van de vier jongens zuchtte. "Je doet niet eens je best om vrienden te worden" "Omdat ze bang is" Zei Lloyd. Ik wierp hem een vernietigende blik en keek toen weer naar mijn telefoon.

"Geen commentaar? Dat is nieuw" Ik haalde mijn schouders op. "Ik besteed gewoon niet zo veel aandacht aan je"

We stapten na de vlucht uit mijn jet. Paparazzi stond in één grote massa te wachten. Een bodyguard en mijn manager liepen voor me. "Kinzly, fijne verjaardag! Ga je het vandaag groots vieren?" "Waarom vier je het niet met je ouders? Waar zijn je ouders? Kinzly?" Ik bleef staan en staarde de paparazzi aan. Lloyd duwde me naar voren.

"Kinzly! Waar zijn je ouders? Praat je nog met je ouders?" "Wat?" "Je moeder, je hebt ruzie met je moeder toch?" Lloyd sloeg zijn arm om mijn middel en duwde me de luchthaven in. Eenmaal binnen trok ik me los.

"Dit is een ramp! Hoe weten ze van mijn moeder?" Ik keek naar mijn agente. "Misschien heeft je moeder iets gezegd?" Ik zuchtte van ergernis. "Het is jouw baan om te zorgen dat ze haar mond dicht houdt! Zorg dat hier niks over gepubliceerd wordt!"

Ik liep door en ging naar de auto die in een achteruitgang stond. Iedereen stapte na mij in en een pijnlijke stilte hing in de auto. Gefrustreerd tikte ik op mijn telefoon.

"Kinzly..." Begon Lloyd. "Jij houdt je mond!"

Tot zover het geweldige begin van mijn verjaardag...