Mr. Maniac meets Ms. Pervert (PUBLISHED)

Ella's Time

[ Salamat sa pagsuporta mo. Para sa'yo to. ]

Ella's POV

The feeling of being alive, and your life still going on but your mind still stuck and can't move on.

Simpleng tao lang naman ako, nagmahal lang at ngayon ay nasasaktan, how I wish this will end. Na sana matapos na 'to, yung sakit, yung hapdi, yung pagtorture nila sa akin, habang ang mundo ay umiikot sa paligid ko at ang mga tao ay busy sa buhay nila, eto ako, nagluluksa.

Five years ago, I'm just a girl na walang pangarap, na sawa na sa set up namin ng kapatid ko, na positive pag anjan sila Mom, but at their back we're killing each other.

And my life brighten up when Daniel came .. and Angelo. Tears fall from my eyes, when the most two important people in my life flashback on my mind.

Umikot ang mundo ko sa kanilang dalawa, binigay ko lahat ng makakaya ko, binago ko ang sarili ko, naging mabuti akong tao para sa kanila. I gave all the best that I can.

I was sixteen when I fall inlove and turn my back on my parents just to follow my heart. Bata pa sa paningin ng iba pero sa panahon lang na iyon nabuhay ako. Nagkaroon ng sense yung buhay ko.

That's the time when  my life started to be the best.

And I don't know that everything could change in a span of time. Everything I had was washed out by the wind.

Hindi ko alam kung saan ako magsisimula, kung paano ko haharapin yung nangyari kung anong magiging buhay ko after that. My mind shut down.

At that point, ayokong makatanggap ng kahit na anong balita, gusto kong isipin na walang nangyari, na hindi totoo yun na panaginip lang ang lahat. That when sunshines rise i am going to wake up from this nightmare. Ganun pa din ang dati, gigising ako at maghahanda ng pagkain para sa mag ama ko, aasikasuhin sila at ibibigay lahat ng kailangan nila.

But it's hard. Really hard. Anger envelope my body as I see my sister, kneeling down on my front, begging my forgiveness, crying all in pain.

My life is miserable because of her, i loose my life, my everything, because of her. My heart aches everytime  I see her.

Because of her ..

"You're crying again, mommy." hindi ko tiningnan si Daniel na nasa harapan ko, pinapahid ang luhang tumutulo sa mata ko. Hindi ko kayang makita ang mata nyang puro awa para sakin.

"Ang sakit .." sagot ko sa kanya. Nandito pa din kami sa Hospital kung saan ako naka confine.

"Everything will heal, believe me." he start to caress my cheeks, and I feel my eyes feel heavy and sleepy.

"Everything looks fine, patience is what she needs, and she'll going to be trough on these." nakatingin lang ako sa Doctor habang kausap ni Daniel. Sa wakas lalabas na din ako sa hawlang ito.

I unconciously smile.

"Hey happy that you're going out?" marahan akong tumango sa tanong nya.

Tumayo ako at  sumabay maglakad sa kanya. Nang makarating kami sa sasakyan at nagsimulang magbyahe ay gusto ko na naman umiyak, we used to ride here with Angelico, and he's always wanted to seat on my lap, while facing the busy street of Metro Manila. And he's always enumerate the familiar store we see .. He's so genious memorizing all the Store Logos.

We stop on a familiar house. Hindi kami umuwi sa bahay namin, nasa tapat kami ng bahay ng parents ko. Bumukas ang  gate at pinasok ni Daniel ang sasakyan, sa main door ay tanaw ko sila Mommy at Daddy, kasama ang ilang mga kasambahay namin.