Büyük Patron (!)

Final/ Ömür Boyu Birlikte

Multimedya; Sezen Aksu ft. Cihan Okan - Yine Mi Çiçek

Sizden bir şey rica ediyorum, lütfen bu bölümü internetinize bağlıyken okuyun. Çünkü bölümde bombastik fotoğraflar yer alacak, kaçırmayın! :D

Keyifli okumalar, yüreğinize dokunabilirsem ne mutlu bana...

---

Gözlerimi kapatamıyorum. Kapatsam bütün büyü bozulacak ya da bir sorun çıkacak, her şey iptal olacak gibi geliyor çünkü.

Etrafımda pervane olan bütün bu insanlar, dışarıda bizim bu mutlu günümüze eşlik etmek için cumartesi günü gibi kutsal bir günde evlerinden kalkıp gelen insanlar, bizim suratımızdaki gülümseme eksik olmasın diye her istediğimizi yapan insanlar...

Geçmişim, ömrüm, hayatım bir film şeridi gibi geçiyordu gözlerimin önünden... Daha dün, küçücük, hırçın ve asi bir kız çocuğuyken şimdi bembeyaz gelinliğin içinde sevdiğim adama teslim olacaktım.

Aslında daha dün, Çeşme'deki evimizin bahçesindeki zeytin ağaçlarına çıkmaya çalışıp aşağı düşüyor ve kendi kendime gülüyordum. Sonra babam yanıma geliyor, beni kucağına alıyor ve anneme götürüyordu. Annem de bir yandan kızarken diğer yandan da kanayan diz kapaklarıma bantlar yapıştırıyordu.

Daha beş yaşındaydım.

İlkokula başladığım ilk gün, dün gibi gözlerimin önündeydi. Babamın önünde salya sümük ağlayıp "Canavarlar var orada ne olur beni gönderme!" Deyişim...

Ortaokula başlarken ergenliğe girişim... Hayatımdaki dönüm noktalarımdan biriydi bu! Çünkü içimdeki o bastırmaya çalıştığım asi, anarşist ve öfkeli yanım gün gibi aydınlığa çıkacaktı.

Saçlarımı renklerden renklere boyatışım, babamın izin vermediği dövmeleri vücuduma yaptırmıştım ve pirsing taktırmıştım. Sigaraya da başlamıştım. Alkol konusuna değinmiyorum bile.

Ne kadar zararlı şey varsa hepsini yapmıştım. Peki bunun sonunda ne olmuştu?

Mutsuzluk.

Yaptıklarımın hepsi aptalca bir kendimi kanıtlama çabasıydı. Kendimi kanıtlamıştım ama bu bana sadece mutsuzluk olarak dönmüştü.

Düz lisede okumuştum, lise hayatım boyunca kendime zarar vererek yaptıklarım şeyler yüzünden hızla kilo almıştım. İnsanların içinde şen şakrak ve her ortamın kızı rolünde olan ben, asosyal biri olmuştum.

Evet, cezalarımı çekmiştim.

Bana kızan, üzülen ailem yine benim elimi bırakmamıştı ama... Hiçbirinin hakkını ödeyemem, dövme yaptırdığım da bile beni evlatlıktan reddetmemişlerdi.

Benim mutsuzluğumu görüp bana "Yapabilirsin." dediler. "Başarabilirsin." Dediler.

Bende yaptım, başardım.

İlk önce sağlıklı bir insan formuna döndüm. Saçma sapan hareketler yapmayı bıraktım. Oturup adam gibi ders çalıştım.

Gerisi geldi zaten.

Sonra, bir gün, hayatıma O girdi.