Alluring II: Alluring her innocence

Chapter 45.

CHAPTER 45.

Ngayon ang araw ng examinations ko at sasamahan ulit ako ni So-hee.

"Goodluck, unnie–yah!" Eun-hee says as she hug me.

"Thank you, Eun hee!"

"Goodluck, Porsche anak. I know you can do it." Anang mama at nag-boost agad yung confidence ko.

"Thank you mommy! Osha, alis na kami ni So-hee. Bye bye!"

Panay ang goodluck sakin ni So-hee habang papunta kami sa Korea University. Sa loob ng 3 days na pagpeprepare ko sa entrance exams ay tinuruan din ako nina So-hee at Eun-hee na mag korean at tinuruan ko din sila ng English and a little bit of tagalog.

Nakarating kami sa KU at don ko lang naramdaman ang matinding kaba. Oh my gosh! This is it!

"Goodluck, unnie–yah! Fighting!" Masayang sabi ni So-hee sakin ay nag fighting pose pa.

Ngumiti din ako at nag-fighting pose, "Fighting!"

Tumabi ako sa isang lalaking naka itim na leather jacket, naka shades, naka mask at naka baseball cap pa. Ayaw niya bang tanggalin yan? Mageexam kaya? Hindi ba siya sisitahin niyan? Feeling ko hindi siya korean.

Napatingin siya sakin at nginitian ko siya pero hindi man lang niya ako pinansin at lumipat siya ng upuan.

Weird ha? Napapangitan ba siya sakin?

Sinundan ko siya ng tingin at naupo sya sa likod, sa dulo na part. Lumilingon siya sa gawi ko pero nagiiwas lagi ng tingin. Weird naman nito.

Magsisimula na ang exam, at hindi nga ako nagkamali. Sinita ng proctor yung lalaking katabi ko kanina.

"Excuse me.. Can you remove your cap and your aviators?" Sita ng proctor.

Parang natulala yung lalaki, "Ahm. Me... Sick! Sore eyes!" Ang barako naman ng boses nito. Katakot! Baka indian siya? Asian kaya siya?

"What?" Mukhang hindi siya na-gets nung proctor.

"A-a-ap-ape-apeun!" (Sick) Aniya at tinuro ang sarili niya. Hindi siya korean? Parang hirap siyang mag-korean eh?

"Oh! You're sick! Okay, I'm sorry." At binigyan na siya ng test paper.

Nagiwas na ako ng tingin sa lalaki at nagsagot na. Pakingshetmalu. Ang hirap ng entrance exam nila! My gosh! Kaunti lang ang english! Puro korean pati yung alphabet! Buti nalang naturuan ako nina So-hee at Eun-hee kaya kahit papano ay nakasagot ako.

"Pakingshet ano to?" Napatingin ako sa lalaking boses barako.

OH MY GOD! Pilipino siya! Oh my gosh! Hirap siguro siya sa exam? Hmm. Tulungan ko nga.

Since tapos naman na ako magsagot. Nagisip ako ng kung anong pwede kong itulong ko sakanya... And tadah! May naisip agad ako!

Since malapit naman siya sa pinto ay hindi naman siguro mapapansin na pagpapalitin ko yung papel namin. Nagsulat muna ako sa isang maliit na papel as a note,

'Uy! Palitan mo nalang yung name ko friction pen lang naman gamit ko! Hehe! Alam kong pinoy ka. Just wanna help :) -Porsche"

Dahan-dahan akong naglakad patungo sa harap niya..

"Oh my gosh!" Pakunwari pa akong natumba sa arm chair niya at agad kong pinagpalit yung papel namin. SUCCESS! Galing mo talaga Porsche!

"Miss! Are you alright?" Dinaluhan ako agad nung proctor at mukhang hindi niya nahalata na pinagpalit ko yung test papers namin.

"Oh no.. I was thinking if i could go to the comfort room but I guess i can't. I'll just continue answering my exam." Sabi ko habang inaalalayan ako nung proctor pabalik sa upuan ko.

"Are you sure that you're okay?" Bait naman ng proctor.

"Yes sir. Thank you so much for the concern." I smiled at bumalik na siya sa teacher's table.

Tinignan ko ang exam paper ng lalaki at natawa ako. Sa english skills lang siya may sagot and the rest, blangko. HAHHAHAHA. May sinulat pa siya sa gilid ng papel niya na 'tanginang buhay to' ahhahaah. Confirmed! Pinoy nga siya!

Nilingon ko ulit siya, nag-smile ako at nag-thumbs up. Nag thumbs up lang siya at pinasa na yung papel. HALA! Unfair siya! Hindi ko pa nga tapos sagutan yung papel niya! Hmp! 'Di man lang ako hinintay! Walang utang na loob! Asar!

Napasimangot nalang ako at sinagutan yung paper ng lalaki. Napatingin tuloy ako sa sinulat niyang pangalan,

Alexandré Jung?

Alexandre pala ang pangalan niya. I hope to meet him again soon. Sana nga ay maging kaklase ko pa siya.

-

Natapos kaming lahat sa exams at nakahinga naman ako ng maluwag doon. Nagaabang sakin si So-hee sa labas ng hall at agad naman niya akong nilapitan.

"Omo unnie! Omo!" Kinikilig na sabi niya.

"Why? What happened?" Nagaalalang tanong ko naman.

"I bumped into a super hot and handsome at the cafeteria! Omo unnie! It's my first time to see someone as handsome as that guy! He.. He is not a korean! He is definitely from the other country.. Omo unnie ah! Sarang! Sarang!" Kinikilig na sabi niya. Sarang is love right? Hala? Inlove siya agad?

"Sarang?"

"Yah unnie ah! Sarang! Mahal ko that guy!" Sabi niya pa at halatang sobrang humaling sa lalaking nakita niya.

"Find him, and make him yours." Suggest ko naman.

"Ne.. I'll surely find him unnie!" Nginitian ko nalang si So-hee dahil determinado talaga siyang hanapin ang lalaking iyon. "Jom dowajusigess-eoyo?" (Can you help me?)

"Mullon." (Of course)

"Yay! Gomawo unnie!" (Thanks unnie!) at muli akong niyakap ni So-hee.

Luminga-linga ako upang hanapin si Alexandré Jung. Nasan na kaya ang pinoy na iyon? Hindi man lang ako hinintay! Hmp! Sana makapasa kami parehas.