Kwiaty przyniosłem (Hetalia)

1

Hej.

Przyniosłem kwiaty.

Wiesz, proste bratki, z taką czerwoną wstążką. Kwiaciarka mi mówiła, że nie pasuje, że powinna być inna, ale ja się uparłem na czerwoną. Chyba wiesz dlaczego.

Długo się zastanawiałem, czy to zrobić. Kwiaty, mam na myśli. Zawsze mówiłeś "będziesz sadził kwiatki na moim grobie", rzucałeś tym jak słabym żartem.

I właśnie dlatego stwierdziłem, że powinienem. Kumple najwyżej wyleją piwo na nagrobek.

Właściwie nie mogę tu niczego sadzić, rodzina uparła się na granit. Granit jest tak bardzo nie w twoim stylu, powinieneś dostać pagórek z krzywo wbitą tablicą, żeby przyroda splotła chwasty i wciągnęła cię głęboko w siebie.

(Ha. Pewnie już wymyśliłbyś do tego dziesięć zboczonych porównań.)

Nie podoba mi się ten nagrobek. Jest masywny, czarny, ciężki. Tylko cytat jest odpowiedni, jest twój, porządnie wyryty tuż pod datami. Rodzina nie chciała mi pozwolić. Ulegli. To ty nauczyłeś mnie, jak postawić na swoim.

Nie rozumieją.

Wiesz, nawet nie byłem na twoim pogrzebie, nie na tym "rodzinnym". Rzędy wrednych pociotków, którzy gotowi byli gołymi rękoma wyszarpać życie z twojego gardła, wyklinając od odmieńców...
Tak tak, taki dzielny chłopak, prawdziwa tragedia, nieodżałowana strata, w tym wieku, taki młody. Hipokryzja i kłamstwa.

Przyszliśmy dopiero następnego dnia. Wszyscy twoi przyjaciele. I oni znali twój cytat, oczywiście że znali. Rozumieli.

Feliks. Francis. Antonio. Lovino. Felicia. Roderich. Elizaveta.

Patrzyliśmy i nikt nie wierzył. Mieliśmy jasny dowód, tuż przed nami... Właściwie ciemny. Granitowy. Ale nie docierało.

Gilbert Beilschmidt, daty daty, "Ich habe sehr gut gekämpft, wenn ich bin tot".

A dzisiaj przyniosłem te kwiaty. Bratki, jak mówiłem.

Właśnie dlatego, że tego byś po mnie oczekiwał. Może zawsze oczekiwałeś, pod tymi wszystkimi żartami. Że młodszy braciszek będzie wypłakiwał oczy nad twoim grobem, przynosząc kwiaty. Będę. Oczywiście, że będę.

Obawiam się, że w końcu do nas dotrze.