Hoofdstuk 38

2.5K 128 19
                                    

Ik en Laurens stonden samen tegen de rand van een van de grote zwembaden

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

Ik en Laurens stonden samen tegen de rand van een van de grote zwembaden. 

"Je hebt gewoon al vakantie" Ik kikte. "Als ik geen herkansingen moet nemen" 

"Ik denk het niet" Ik lachte. "Hoe weet jij dat zo zeker? Was je erbij?"

"Ik heb je geholpen met leren, natuurlijk ben je geslaagd, tenzij je echt alles bent vergeten omdat je aan mijn prachtige gezicht dacht" 

"Ego? Mag ik je prachtige gezicht dan ook de schuld geven als ik blijf zitten?" Hij schudde zijn hoofd. "Je mag dit prachtige gezicht wel bedanken voor de geweldige hulp"

"Ik geloof best dat ik dat mag" Hij lachte en trok me dicht tegen me aan met zijn gezicht enkele millimeters van mij verwijderd. 

"Zullen we nog een keer van de grote glijbaan gaan?" Vroeg ik. Hij lachte. "Kindje"

"Luister, wie zijn idee was het om hier naartoe te gaan? Dus je bent net als ik een kindje"

"Oké, kijken wie het er eerste is" 

~*~

"Wat krijgt dit prachtige gezicht nu ik heb gewonnen?" De grijns was niet van zijn gezicht te vegen. Hij ging met zijn hand door zijn natte haren en keek me verleidelijk aan. 

"Volgens mij heb jij allang iets in gedachten dus waarom vraag je nog wat je krijgt?" Zijn grijns groeide verder over zijn gezicht terwijl we terug liepen naar de kleedkamers. 

"Vanavond, na het feest" Fluisterde hij in mijn oor terwijl ik ons kluisje open maakte. Ik voelde hem achter me staan en zijn handen op mijn heupen leggen. "Dat vermoede had ik al" Hij gniffelde tegen mijn oor aan. 

"Had je ook al in de gaten dat je dan niet midden in de nacht nog naar huis gaat?" Ik draaide me om. "Had ik een keuze?" Hij schudde zijn hoofd met een grote grijns. 

"Ik wilde je alleen laten denken dat je een keuze had. Als ik iets heb geleerd is dat meisjes graag de overhand willen hebben. Dat gunde ik je even" Ik rolde met mijn ogen. "Dat vind ik nou lief. Ben blij dat je aan mijn behoeftes denkt" Hij kwam dichter bij me staan. 

"Dat is niet de enige behoefte waar ik aan dacht" Ik rolde met mijn ogen en schudde lachend mijn hoofd. 

"Pas maar op, als je de hele tijd met je ogen rolt krijg je hier nog ter plekke een beroerte" Ik rolde expres nog een keer met mijn ogen en greep halverwege met een pijnlijk gezicht naar mijn hoofd. 

"Zie je, ik zei het toch"  Ik sloeg op zijn arm "Fijn om te weten dat als ik echt een beroerte had dat je zo zou reageren" 

"Je was me aan het testen!" "En je bent hard gefaald, dus je hebt vanavond nog wat goed te maken!" Hij knikte. "Ik zal niet stoppen tot je je beter voelt" Ik lachte. 

"Ga je nou maar omkleden want anders staan we hier over een uur nog" Ik duwde zijn tas in zijn handen en liep naar een ander hokje. "Je komt je niet eens bij mij omkleden. 

"Nee want ook dan zijn we er over een uur nog" Hij zuchtte en duwde een ander hokje open. 

Terwijl ik mijn kleren aantrok hoorde ik Laurens fluisteren. "Hier krijg je vanavond spijt van Hailey" Ik lachte. "Want deze verloren tijd wil ik dubbel inhalen" 

"Dan zouden we geen avond meer over houden, idioot" Ik opende mijn hokje omdat ik klaar was en keek Laurens aan die grijnzend voor mijn hokje stond. "Ik heb daar geen problemen mee" Ik rolde met mijn ogen. "Heeft iemand je ooit verteld dat je erg bent?" 

"Erg aantrekkelijk wel, jij namelijk, heel vaak, in bed" Ik zuchtte. "Er is zo veel mis met jou" Hij grijnsde. Hij wilde iets zeggen maar schudde zijn hoofd met een lach. 

Hij legde zijn hand op mijn rug en zo liepen we terug naar zijn auto. 

"Ik ga zo douchen en klaarmaken, dan kom ik wel naar je toe" Hij knikte en legde zijn hand op mijn been. 

"Hailey, ik kan je ook ophalen" "Ik heb zelf ook een rijbewijs, ik heb jou niet nodig om me overal naar toe te brengen" Hij haalde zijn schouders op. "Ik doe het graag hoor" 

"Dat weet ik, heel lief, maar ik kan makkelijk zelf naar je toe gaan, in mijn eigen auto" "Als je maar op past want er rijden de laatste tijd te veel idioten rond die volgens mij hun rijbewijs bij een pakje boter hebben gekregen" Ondanks dat hij serieus was, en me wilde waarschuwen voor idioten op de weg, moest ik heel hard lachen. 

Mijn lach verdween toen we mijn oprit op reden. Mijn ouders stonden voor het huis naar elkaar te schreeuwen. Toen mijn moeder mij en Laurens spotte wees ze een keer dreigend naar mijn vader, spuugde ze wat woorden naar hem voor ze in haar auto stapte en snel weg reed. 

Laurens pakte mijn hand. "Ik hoor het vanavond wel van je" Ik knikte en drukte een snelle kus op zijn lippen. "Tot straks"

De harde blik van mijn vader verzachtte toen hij me uit de auto zag stappen. "Ik leg het binnen wel uit" Dat waren de enige woorden die hij uitsprak voor hij omdraaide en naar binnen marcheerde. 


The Next GenerationWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu