Σε αγαπώ πέρα από το χρόνο

Διαπληκτισμός

Φτάνουμε στα κεντρικά γραφείο και ανεβαίνουμε στο τελευταίο όροφο. Όλο το Συμβούλιο μας περιμένει στην αίθουσα συνεδριάσεων.
Πριν μπούμε μέσα μας προλαβαίνει ο κύριος Φίλιπς. Χαιρετάει θερμά τον Νίκολας και μου χαμογελάει.

-Έμαθα τη έγινε. Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να σε προειδοποιήσω γλυκιά μου. Τώρα, όμως πρέπει να είστε σε ετοιμότητα. Το Συμβούλιο δεν το πήρε καλά, μας προειδοποιεί και μόλις μπαίνουμε μέσα το διαπιστώνω.

Όλοι είναι σοβαροί σχεδόν οργισμένοι. Μόνο η Βιβίνα μου χαμογελάει και με καλωσορίζει. Καθόμαστε στις καρέκλες με όλα τα βλέμματα στραμμένα πάνω μας.

-Θα ξεκινήσουμε κατευθείαν διότι το θέμα είμαι υψίστης σημασίας. Μελετήσαμε και κύριος ο κύριος Φίλιπς την ιστορία των κυνηγών από την αρχή μέσω του Φοίνικα για να μάθουμε για για την πρώτη ανιχνεύτρια. Αυτά που μάθαμε είναι...καταστροφικά, λέει και ρίχνει μία ματιά σε όλους και όταν φτάνει σε εμένα στενεύει το βλέμμα της.

-Η πρώτη ανιχνεύτρια, λοιπόν ονόματι Τζούλι Ρόμπερτσον, αντιμετώπισε τα ίδια συμπτώματα με την Άντρεα φτάνοντας σε σημείο να κάνει και την έκρηξη φωτός, το χθεσινό, δηλαδή γεγονός. Ωστόσο έγιναν περισσότερα.

-Πολλά περισσότερα και φρικτά, συμπληρώνει ο Μάλκομ που μέχρι τώρα το μόνο που κάνει είναι να μας καρφώνει εξοργισμένος.

Η Βιβίνα κάνει ένα νεύμα στον κύριο Φίλιπς για να συνεχίσει και αυτό το κάνει.

-Από τότε τάχθηκε στο πλευρό των κυνηγών και τους βοηθούσε, μα σχεδόν κάθε φορά, αντιμετώπιζε τέτοιες εκρήξεις. Αυτές εμφανίζονταν άλλοτε με μεγαλύτερη ένταση μαι άλλοτε με μικρότερη. Όλοι ανησυχούσαν αλλά η ίδια ήταν πολύ γενναία για να τα παρατήσει αν και κάποιες φορές ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνες. Ώσπου μία μέρα έμφανίστηκαν πνεύματα στο σπίτι των συγγενών της. Ήταν μόνη και η έκρηξη ήταν αναπόφευκτη. Από τότε τα ίχνη της χάθηκαν μιάς και το σπίτι έγινε στάχτη.

Μόλις τελείωσε ο κύριος Φίλιπε με κοίταξε. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Είναι σαν να μου λένε πως είμαι μία βόμβα που απλώς εκρηγνύεται μέχρι να καταστρέψει τους γύρω της και μετά τον εαυτό της. Δεν θα πάθαιναν τίποτα ούτε η μαμά ούτε η Κάιλι. Ήμουν αποφασισμένη να τις προστατεύσω. Άλλωστε, φαίνεται πως και ο Νίκολας έχει κι άλλους εχθρούς εκτός από τα πνεύματα, από την ενέδρα που του έστησαν

-Θα τα καταφέρω, λέω τελικά.

Ο Νίκολας με κοιτάει σοβαρός αλλά, κατανεύει εννοώντας πως είναι στο πλάι μου.

-Αυτό είναι εξωφρενικά εγωιστικό!, φωνάζει ο Μάλκομ χτυπώντας τη γροθιά του στο τραπέζι.

-Τι θέλεις Μάλκομ;, λέει ο Νίκολας.

-Δεν μπορούμε να αφήσουμε αυτό το μικρό, γεμάτο, εγωισμό κοριτσάκι να μας εκθέσει όλους. Είναι ανεξέλεκτη!

-Μην την ξανά αποκαλέσεις έτσι! Είναι ασφαλής και ξέρει να φροντίζει τον εαυτό της, με υπέρασπίστηκε ο Νίκολας αλλά εγώ δεν έβλεπα από τον θυμό μου.

-Πρέπει να την έχουμε υπό επιτήρηση στο υπόγειο τώρα. Ποιός συμφωνεί; λέει και κάποιοι είναι υπέρ ενώ λίγοι κατά.

-Έχω δικαίωμα να αποφασίσω για τη ζωή μου. Δεν θα μου πείτε τη θα κάνω και φυσικά, δεν πρόκειται να κλειστώ σε ένα κελί σαν ζώο, σχεδόν φωνάζω εξοργισμένη. Δεν με φοβίζει κανένας από εδώ όσο και να προσπαθούν.

-Ησυχία παρακαλώ!, αναφωνεί η Βιβίνα, η Άντρεα είναι σε καλά χέρια απλώς πρέπει να εκπαιδευτεί. Νίκολας είναι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις να της δείξεις κάποια πράγματα, σωστά;

Ο Νίκολας κατανεύει και χωρίς άλλη λέξη βγαίνουμε και οι τρεις έξω.

-Θα σας έχουμε από κοντά!, φωνάζει ο Μάλκομ.

Κατεβαίνουμε στην υποδοχή και ανοίγουμε μία πύλη.

-Άντρεα μην ανησυχείς. Εκείνες οι εποχές ήταν ούτως ή άλλως δύσκολες. Τώρα εσύ είσαι ασφαλής και δεν πρόκειται να πάθεις τίποτα, με καθησυχάζει ο κύριος Φίλιπς.
Του χαμογελάω.

-Είμαι μία χαρά. Σας ευχαριστώ για όλα, λέω και το εννοώ μιάς και είναι ο μόνος που πίστεψε σε εμένα από την αρχή.

Ο Νίκολας τον χαιρετάει και  μπαίνουμε στη πύλη....