The Broken Time-Turner

Κεφάλαιο 1

'Ντιιιιιιν Νταααααν Ντοοοοον' ακούστηκε το κουδούνι της πόρτας. "Πφφ είχα βολευτεί" ψιθύρισε η Ερμιόνη καθώς σηκωνόταν από τον καναπέ για να κατευθυνθεί προς την πόρτα. Τα μαλλιά της είχαν ξεφύγει από τον κότσο της και στερέωσε κάποιες τούφες πίσω από τα αυτιά της καθώς άνοιγε την πόρτα. Μπροστά της στεκόταν ένας αδύνατος άντρας γεμάτος φακίδες και σγουρά ξανθά μαλλιά. "Η κυρία Γκρέιντζερ;" τα μεγάλα καστανά του μάτια την κοίταγαν με περιέργεια. Η Ερμιόνη είχε μετακομίσει εδώ και καιρό στον κόσμο των Μάγκλ σε μια γλυκιά μονοκατοικία που της θύμιζε παραμύθι για να είναι κοντά στους γονείς της. Ο Ρον ακόμα να συνηθίσει να μην κάνει μαγικά μπροστά στους άλλους και να μην εμφανίζεται με το ιπτάμενο αμάξι στην πόρτα της, το οποίο ας μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας είναι πλέον ένα σαράβαλο που βγάζει καπνούς με την πρώτη ευκαιρία. "Βεβαίως, η ίδια" ο άντρας έπιασε το πρώτο γράμμα πάνω από μία μεγάλη στοίβα μέσα στην τσάντα του και της το έδωσε. Έκανε στροφή και έφυγε σχεδόν τρέχοντας. "Καλή ημέρα και σε εσένα κύριε" είπε ξεφυσώντας σαφώς ενοχλημένη.

Από πότε είναι όλοι τόσο αγενής; Συνήθισε με τους Ουέσλεϊ που όλοι ήταν τόσο καλοί μαζί της και εδώ νιώθει κάπως παρείσακτη αλλά όχι ήθελε να μείνει σε δικό της σπίτι και να έχει κοντά τους γονείς της, με ένα τζάκι που την πάει κατευθείαν στην δουλειά της. Και ο καφές είναι τόσο ωραίος, αν και λατρεύει το τσάι κάποιες φορές είναι πολύ ωραίο να πίνει ένα ποτήρι καφέ το πρωί, για να ξυπνήσει. Και η τεχνολογία, ο Μέρλιν πόσο λάτρευε την τεχνολογία. Την τηλεόραση να βλέπει το βράδυ τα show της και το ίντερνετ. Δεν ήξερε πόσο της άρεσε το ίντερνετ από την στιγμή που άρχισε να το χρησιμοποιεί καθημερινά. Τα καινούργια βιβλία που έβγαιναν και μπορούσε να διαβάσει, τα οποία δεν είχαν σχέση με την μαγεία. Την μαγεία την λάτρευε αλλά ώρες ώρες της έλειπαν τα απλά συνηθισμένα πράγματα. Η κούπα της ήταν άδεια. Ώρα για τσάι.

Αχ το γράμμα ξέχασε το γράμμα. Που το άφησε; Μα το κράταγε πριν από λίγο. Στο τραπεζάκι του σαλονιού δεν είναι. Μπορεί να το άφησε στο τραπεζάκι δίπλα στην σκάλα. Εκεί ήταν. Το βρήκε. Χάλασε ένα καλό τέταρτο να χορεύει στον ρυθμό της ανύπαρκτης μουσικής για να γιορτάσει το γεγονός ότι το βρήκε. Το άρπαξε και ξαναπήγε στην κουζίνα όπου σφύριζε πλέον η τσαγιέρα. "Τι γεύση τσάι πηγαίνει στις εκπλήξεις;" αναλογίστηκε χτυπώντας με το δάχτυλο τα χείλη της. Της είχε μείνει ένα φακελάκι από το καταπληκτικό τσάι που είχε αγοράσει στο Λονδίνο, με γεύση κόκκινων φρούτων. Το έριξε μέσα στην κούπα με το ζεστό νερό και άνοιξε το γράμμα. Ένα κουταλάκι πέταξε από το πάγκο από πίσω της και άρχισε να ανακατεύει το υγρό στην κούπα καθώς δύο κύβοι ζάχαρης πέταγαν μέσα στην κούπα μόνοι τους. "Λίγη μαγεία δεν βλάπτει κανέναν όταν δεν σε βλέπουν" λέει συχνά.