İKİ YARALI |Tamamlandı|

Özel Bölüm ~ 3

[Yoğun istek üzerine Barış ve Bahar'a özel yazılan bölümdür.]

Çalan zille beraber elimdeki tabağı da masaya koyup koşturarak kapıya gittim. Kapıyı açtığımda "Bahar!" diye bağırıp üzerime atlayan Buğra'ya sıkıca sarıldım. Yanaklarını kocaman öperken "Tatlım hoş geldin," dedim.

"Bahar ben seni çok özledim!"

Küçük kolları belimi sıkıca sararken saçlarını okşadım.

"Ben de seni çok özledim bir tanem."

Gerçekten de özlemiştim. Aylardır görmüyordum sonuçta.

"E ama yuh yani. Tam olarak unutuldum ben. Dahası da kapıda kaldım."

Barış'ın sitemli sesini duyunca gülümseyerek ona döndüm. Gözlerinin içine bakarak Buğra'ya "Abin yine kıskandı bizi," dedim. Barış gözlerini kıstığında Buğra benden ayrılıp abisine döndü.

"Kıskanırsa kıskansın ya, bana ne! Seni ilk ben gördüm. Yani ilk sen gördün gerçi ama beni gördün, abimi değil. O yüzden ben daha önemliyim," diyerek Barış'a kötü kötü baktı ve bana döndü. Elimi tutup içeri doğru giderken ve tabii beni de peşinden sürüklerken "Çok acıktım Bahar. Abim senin kahvaltı hazırladığını söyleyince çok mutlu oldum," dedi.

"Ya canım benim, sen gelirsin de ben sana kahvaltı hazırlamaz mıyım?"

Biz mutfağa doğru giderken Barış da kapıyı kapattıktan sonra söylenerek peşimden gelmeye başladı.

"Bana bir yumurta kırmaya üşeniyorsun ama!"

Mutfağın kapısından girdikten sonra Barış'a döndüm.

"Çarpılacaksın. Vallahi çarpılacaksın Barış! Ne zaman istedin de hazırlamadım?"

"Geçen hafta bende unuttuğun notlarını almaya geldiğinde senden kahvaltı istemiştim ama yapmamıştın."

Gözlerimi devirerek önüme döndükten sonra ilerleyip Buğra'yı sandalyeye oturttum. Ben de yanına oturduktan sonra hala mutfak kapısından bize kötü bakışlar atan Barış'a döndüm.

"Sadece yumurta bile kırsaydım sınava geç kalacaktım Barış. Amfiye hocayla beraber girdiğimi de söylemiştim sana üstelik."

Masaya doğru ilerlerken "Bana ne. Sınav benden daha mı önemli?" diye sorduğunda ciddi olmadığını biliyordum ama yine de cevap verme gereksinimi duydum.

"Barış ben tıp öğrencisiyim ve bu sene son senem. Hatta iki ay sonra mezun oluyorum. Bilmem farkında mısın?"

"Aman iyi," derken masayı inceliyordu.

Buğra halinden gayet memnun bir şekilde çatalındaki börekten bir ısırık aldı.

"Imm, çok güzel olmuş! Bahar en sevdiğim şeyleri yapmışsın!"

Barış'a nispet yaparcasına söylediği şeylere gülerken "Afiyet olsun canım," dedim. Buğra'nın sevdiği şeyleri yapmaya özen göstermiştim. Sonuçta her zaman gelmiyordu.

Dediğim gibi iki ay sonra okulum bitiyordu ve mezun oluyordum. Barış zaten yaklaşık iki sene önce mezun olmuştu ancak beni bırakamamış ve İzmir'e dönmemişti. Aslında annesi dönüp şirketlerinde çalışması için oldukça baskı yapmıştı ama Barış diretmiş ve gitmemişti. Bunun üzerine annesi onu para göndermeyi kesmekle tehdit etmişti. Ben hala teyzemlerde kalıyordum ama Barış buraya ilk geldiği zaman ev yani şuan bulunduğumuz apartman dairesini satın almıştı. Elbette burası için de paraya ihtiyacı vardı. Bu yüzden buradaki dayısının şirketinde işe girmişti.